Πρόκειται για
μία από τις πρώτες προσωπογραφίες του Ραφαήλ στη Φλωρεντία, μετά από
παραγγελία του εμπόρου Ανιόλο Ντόνι, ο οποίος παρήγγειλε προσωπογραφίες
της γυναίκας του και του ίδιου, σύμφωνα με τις συνήθειες της εποχής.
Ο Ραφαήλ απεικονίζει ρεαλιστικά τα χαρακτηριστικά της νέας γυναίκας,
ενώ διακρίνουμε ακόμα και τις άκρες των μαλλιών της, που ανεμίζουν.
Η στάση και το αινιγματικό της βλέμμα θυμίζουν πολύ την Μόνα Λίζα, αν
και τα χρώματα και η πλαστικότητα της μορφής διαφοροποιούν την προσωπογραφία
από τις αντίστοιχες του Λεονάρντο. Το τοπίο στο βάθος είναι φωτεινό,
με
ένα γαλάζιο ουρανό που έρχεται σε αντίθεση με το σοβαρό ύφος της γυναίκας,
αλλά δεν μοιάζει με το ομιχλώδες τοπίο της Μόνα Λίζα. Παρ' όλες τις
ομοιότητές τους, ολόκληρος κόσμος χωρίζει τα δύο έργα.