Πρόκειται για ένα από τα πρώτα έργα
του, παραγγελία της συντεχνίας των
οπλουργών για να τοποθετηθεί σε μια
κόγχη στο εξωτερικό της εκκλησίας Ορ
Σαν Μισέλ στη Φλωρεντία (Or
San Michele
). O Άγιος Γεώργιος του Ντονατέλο πατά
στέρεα στη βάση του, με τα πόδια
καρφωμένα στη γη, σαν να ήταν
αποφασισμένος να μην υποχωρήσει ούτε
μια σπιθαμή. ΄Όπως περιγράφει ο Βαζάρι:
« Το κεφάλι αποκαλύπτει την ομορφιά της
νεότητας και το πνεύμα του, η ανδρεία
φαίνεται στα χέρια, μία υπέροχη και
τρομακτική αίσθηση ζωντάνιας και μία
εξαιρετική αίσθηση κίνησης μέσα στην
πέτρα». Το άγαλμα αυτό απόκτησε φήμη
μεγάλη σαν μια ασυναγώνιστη εικόνα
νεανικής τόλμης και θάρρους. Η όλη
άποψη του ζωγράφου για τη γλυπτική
μαρτυρεί μιαν απόλυτα νέα αντίληψη της
τέχνης. Παρά την εντύπωση της ζωντάνιας
και της κίνησης που δίνει το άγαλμα,
παραμένει σαφές στο περίγραμμά του και
σταθερό σαν βράχος. Λεπτομέρειες όπως
τα χέρια ή το μέτωπο του αγίου
φανερώνουν την απόλυτη ανεξαρτησία
απέναντι στα παραδοσιακά πρότυπα.
Είναι μια νέα συνειδητή μελέτη των
πραγματικών χαρακτηριστικών του
ανθρώπινου σώματος.