Ο Βερρόκιο εργάστηκε γι’ αυτό τον μπρούντζινο Δαβίδ ακολουθώντας το πρότυπο του
Ντονατέλο, δεν κατάφερε, όμως, να δημιουργήσει τη δραματική αίσθηση που έχει το
άγαλμα του προτύπου του. Το άγαλμα, παραγγελία των Μεδίκων, παριστάνει το νεαρό βοσκό δυνατό και περήφανο τη στιγμή του θριάμβου του. Είναι αξιοπρόσεκτη η ομοιότητα της στάσης του με το γνωστό Δαβίδ του
Ντονατέλο – το αριστερό χέρι που στηρίζεται στη μέση, το λυγισμένο αριστερό πόδι, το ξίφος στο δεξί χέρι, το κεφάλι του Γολιάθ στα πόδια του.