Ήταν ίσως το περισσότερο αναπαραγόμενο ζωγραφικό έργο του 19ου αιώνα. Αυτό είχε δυσάρεστη συνέπεια στη μεταγενέστερη αποτίμηση του Μιλλέ, αφού βασιζόμενη κυρίως στο έργο αυτό, τον χαρακτήρισε δημιουργό μάταιης συναισθηματικότητας. Το μεγαλείο του βρίσκεται μάλλον στο σχέδιό του, που με την αφαίρεση του ανούσιου δίνει βαρύτητα και αξιοπρέπεια στο συνηθισμένο. Όπως και οι άλλοι πίνακες του Μιλλέ που δείχνουν αγρότες στις εργασίες τους, αντανακλά την τρομερή φτώχεια που επικρατούσε στην ύπαιθρο, σε μια χώρα όπου το εβδομηνταπέντε τοις εκατό του πληθυσμού ζούσε έξω από τις πόλεις. Συγχρόνως, όμως, δίνει έμφαση στις σοβαρές όψεις της αγροτικής ζωής, με τη γαλήνια και μελαγχολική απεικόνιση του ζευγαριού που προσεύχεται στο χωράφι
εκφράζοντας το μεγαλείο του ανθρώπινου μόχθου.