Ο Μιλλέ ήθελε να ζωγραφίσει επεισόδια από τη ζωή των χωρικών όπως ήταν πραγματικά, να ζωγραφίσει άντρες και γυναίκες να δουλεύουν στα χωράφια. Είναι περίεργο σήμερα το ότι μια τέτοια πρόθεση θεωρήθηκε επαναστατική, στην τέχνη όμως του παρελθόντος οι χωρικοί ήταν γενικά πρόσωπα κωμικά, όπως τους είχε ζωγραφίσει ο Μπρέγκελ. Στον φημισμένο πίνακά του «Οι σταχομαζώχτρες» δεν υπάρχει ούτε δραματικό επεισόδιο, ούτε η εικονογράφηση κάποιας ιστορίας. Απλώς τρεις μορφές που δουλεύουν σκληρά σ’ ένα χωράφι όπου γίνεται θερισμός. Οι τρεις γυναίκες δεν είναι ούτε όμορφες ούτε χαριτωμένες. Δεν υπάρχει τίποτε στην εικόνα που να αναφέρεται σε κάποιο βουκολικό ειδύλλιο. Ο Μιλλέ έδωσε έμφαση στη βαριά, τετράγωνη μορφή των γυναικών, στις μετρημένες κινήσεις τους, καθώς κινούνται αργά, αφοσιωμένες στη δουλειά τους. Τις έπλασε στέρεα, με απλά περιγράμματα, με φόντο τη φωτεινή, ηλιόλουστη πεδιάδα. ΄Ετσι, οι τρεις χωρικές απέκτησαν μιαν αξιοπρέπεια πιο φυσική και πιο πειστική από τους ακαδημαϊκούς ήρωες. Η διάταξη υπογραμμίζει την εντύπωση της ηρεμίας. Υπάρχει ένας υπολογισμένος ρυθμός στην κίνηση και στην τοποθέτηση των μορφών, που δίνει σταθερότητα στην όλη σύνθεση και μας κάνει να αισθανθούμε πως ο ζωγράφος αντιμετώπισε την εργασία του θερισμού σαν ένα επεισόδιο επίσημο και σημαντικό.