Τα έργα του Γκωγκέν στην Ταϊτή ήταν άγρια και πρωτόγονα και πολλοί φίλοι του τον αποκάλεσαν «βάρβαρο». Ο Γκωγκέν ήταν περήφανος γι’ αυτό. Προσπάθησε να μπει στο πνεύμα των ιθαγενών και να κοιτάξει τον κόσμο όπως εκείνοι. Μελέτησε τις μεθόδους των ντόπιων τεχνιτών και συχνά έβαζε στα έργα του αναπαραστάσεις από τα έργα τους. Προσπάθησε να εναρμονίσει τα δικά του πορτρέτα των ντόπιων με αυτή την «πρωτόγονη» τέχνη κι έτσι απλοποίησε τα περιγράμματα των μορφών και δεν εδίσταζε να χρησιμοποιεί μεγάλες επιφάνειες με ζωηρά χρώματα. Σ’ αυτό τον πίνακα, ένα παιδί που το φυλάνε δύο γυναίκες, κοιμάται στην κούνια του που έχει σκαλισμένες ξύλινες μορφές. Μία ανάγλυφη ζωφόρος με αναπαραστάσεις πρωτόγονων θεοτήτων διακρίνεται στους δύο τοίχους. Ο τίτλος του πίνακα ενισχύει ακόμη περισσότερο το διφορούμενο. Να είναι το όνειρο του Γκωγκέν, του παιδιού, των δύο γυναικών ή το όνειρο των ίδιων των αρχαίων θεών; Η ζωφόρος είναι εξίσου δύσκολο να ερμηνευτεί- αποτελείται από μορφές ανθρώπων και ζώων σε στιλιζαρισμένες τελετουργικές στάσεις.