Ο Αυτοκράτορας Κάρολος Ε΄ μετά τη μάχη του Μύλμπεργκ

Το 1548 ο Κάρολος Ε΄ προσκάλεσε τον Τιτσιάνο στο Άουγκσμπεργκ (Αυγούστα), όπου και παρέμεινε ο ζωγράφος αρκετούς μήνες, παρά την προχωρημένη ηλικία του και ζωγράφισε δύο πορτραίτα του αυτοκράτορα. Το πιο σημαντικό είναι αυτό που παρουσιάζει τον Κάρολο ως τον νικηφόρο ηγεμόνα που είχε συντρίψει τους διαμαρτυρόμενους πρίγκιπες στη μάχη του Μύλμπεργκ. Δεν απεικονίζονται σκηνές από τη μάχη, μόνο η πανοπλία και το άλογο του αυτοκράτορα δείχνουν το ρόλο του ως αρχιστράτηγου. Κυρίως, όμως, ο ουρανός του δειλινού που έχει το χρώμα του αίματος συμβολίζει το γεγονός. Βαθύ κόκκινο είναι επίσης το βασικό χρώμα του σκεπάσματος και του λοφίου του αλόγου, του λοφίου και της ταινίας του αυτοκράτορα. Η ατμόσφαιρα του πίνακα δημιουργεί μια περίεργη ισορροπία μεταξύ της απειλής που εκπροσωπεί ο ιππέας που αναπάντεχα ξεπροβάλλει μέσα από τα σκοτεινά φυλλώματα των δέντρων, απ' τη μια πλευρά, και της μεγαλοπρεπούς ηρεμίας των σκοτεινών σκιών και των βαθυκόκκινων τόνων που κυριαρχούν στο έργο από την άλλη πλευρά. Το κεφάλι του αλόγου είναι χαμηλωμένο, του Αυτοκράτορα υψώνεται, άγρυπνο, ενώ το βλέμμα του, ψυχρό και ανέκφραστο, ζυγίζει την κατάσταση. Όλα αυτά δεν αφήνουν αμφιβολία για την ανωτερότητα του νικητή και την επίγνωση του ιστορικού ρόλου τον οποίο διαδραματίζει. Η παράδοση του έφιππου ανδριάντα συνεχίζεται εδώ με διαφορετικό μέσο. Ο πίνακας αποτελεί επίσης ένα μνημείο για τη διαιώνιση του ειδικού ιστορικού ρόλου της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, που βρισκόταν διαρκώς σε εξέλιξη. Η καταθλιπτική λάμψη του ουρανού, που μπορεί να ερμηνευτεί είτε σαν δειλινό είτε σαν αυγή, με τις κόκκινες, μπλε, μολυβιές και χρυσές λωρίδες φωτός, συνεισφέρει σημαντικά στην εντύπωση που αφήνει το έργο. Έχει δοθεί έμφαση στις αλλαγές: τα ταραγμένα μουντά σύννεφα διασπώνται από τον ήλιο που υψώνεται ή βασιλεύει. Ατμοσφαιρικοί ουρανοί όπως αυτός επρόκειτο να χαρακτηρίσουν όχι μόνο τα έργα του Τιτσιάνο, αλλά και πολλών μεταγενέστερων Βενετών ζωγράφων.