Το
τριπλό αυτό πορτραίτο δείχνει το βαθμό
στον οποίο η σύνθεση, η στάση των μορφών
και το χρώμα αποτελούν μια ψυχογραφία
των προσώπων. Ο Τιτσιάνο χρησιμοποιεί
το χρώμα με τέτοιο τρόπο που,
δεσπόζοντας στον πίνακα, χαρακτηρίζει
το πρόσωπο. Σκυμμένος από την ηλικία,
αλλά ακόμη με πονηρό βλέμμα, ο Πάπας
απεικονίζεται στο κέντρο, βυθισμένος
στην πολυθρόνα του,ενώ ο ανηψιός του
Αλεσσάντρο στέκεται πίσω του αδιάφορος
και ανέκφραστος. Ο άλλος ανηψιός σκύβει
σε μια κολακευτική υπόκλιση, ενώ το
βλέμμα του γηραιού Πάπα δείχνει τη
δυσπιστία του. Το πορτραίτο αυτό έμεινε
ημιτελές, αποκαλύπτει όμως αρκετά όπως
είναι.