Βερανζέρου, «Αν ήμουνα μικρό πουλί»

Εγώ που πάντα εμπρός στα κάλλη
θέλω να ζω περαστικά,
ζηλεύω το πουλί που ψάλλει
και φτερουγίζει βιαστικά.
Τί έκτασι μυροβολούσα,
φαντάζομαι πως θα περνούσα,
κάτω απ' των άστρων τη στολή,
πόσο γοργά θε να πετούσα
αν ήμουνα μικρό πουλί!

Σαν θ' άκουγα τη Φιλομήλα
να τραγουδά κάποιο σκοπό,
θ' αρχίνιζα κι εγώ απ' τα φύλλα
της λεύκας να τον ξαναπώ.
Τον ερημίτη θ' αγαπούσα,
που σε ψυχή πολυπονούσα
δίνει βοήθεια σιωπηλή.
Γοργά γοργά θε να πετούσα
αν ήμουνα μικρό πουλί.

Έπειτα μεσ' απ' τη σκιάδα,
που πίνουν εύθυμα παιδιά,
θα τραγουδώ την πρασινάδα
και κάθε άδολη καρδιά.
Έπειτα θε να κελαϊδούσα,
στη βρύση τη γλυκολαλούσα,
μια κόρη με χρυσό μαλλί.
Γοργά γοργά θε να πετούσα
αν ήμουνα μικρό πουλί.

Θα πήγαινα στην κλειδωμένη
απ' τους τυράννους φυλακή,
που ζούνε τόσοι αδικημένοι,
και θα κλεινόμουν και γω κει.
Σ' έναν ελπίδες θα δωρούσα
και σ' άλλονε θ' αναπολούσα
τη γη που αγάπησε πολύ.
Γοργά γοργά θε να πετούσα
αν ήμουνα μικρό πουλί.

Έπειτα θα 'λεγα τον πόνο
του λυπημένου βασιληά,
όχι από πάνου από το θρόνο,
μ' από μιαν ήμερην εληά.
Έπειτα κάποιον θα ζητούσα
στα ξένα και θα του μηνούσα
κάτι απ' την έρμη του καλή.
Γοργά γοργά θε να πετούσα
αν ήμουνα μικρό πουλί.

Έπειτα θα 'φευγα καθένα
κακόν, ώς κει που λάμπ' η αυγή,
ώς που μια μέρα και για μένα,
με δίχτυα ο Έρωτας να βγη.
Ω! είθε κάπου ν' απαντούσα
και τη γλυκειά μαυροματούσα,
κι ας μ' έπιανε σ' ένα φιλί.
Γοργά γοργά θε να πετούσα
αν ήμουνα μικρό πουλί.

μτφ. Λεων. Ραζέλος

[πηγή: Τραγούδια του Βερανζέρου, μτφ. Λεων. Ραζέλου, Εστία, Εν Αθήναις 1912, σ. 7-9]

εικόνα