Μπγέρνσερνε Μπγέρνσον, «Ερώτησις και απόκρισις»

ΤΟ ΠΑΙΔΙ
Μες το δάσος όπου πήγα, ακούς, πατέρα,
άδεια ήταν η φωλιά
κι ούτε ένα τραγούδι άκουσα εκεί πέρα.

Ο ΠΑΤΕΡΑΣ
Το πουλί, παιδί μου, που μας τραγουδούσε,
πέρα από το κύμα
πέταξε, που του έγινε ίσως τώρα μνήμα.

ΤΟ ΠΑΙΔΙ
Γιατί έφυγε και πού να πάη, πατέρα;

Ο ΠΑΤΕΡΑΣ
Σε πιο μέγα φως και πιο θερμόν αέρα.

ΤΟ ΠΑΙΔΙ
Μα, πατέρα! Είναι τάχα αυτό σωστό
μόνο του να πάη,
ενώ εμείς οι άλλοι μένομε όλοι εδώ;

Ο ΠΑΤΕΡΑΣ
Η νέα άνοιξι τραγούδια νέα ζητάει.
Αυτά πάει να βρη
όταν θα γυρίση να μας τραγουδή.

ΤΟ ΠΑΙΔΙ
Μα αν στο κρύο κύμα τώρα αυτό πεθάνη;

Ο ΠΑΤΕΡΑΣ
Δεν είν' αυτό μόνο· πίσω του άλλο φθάνει.

μτφ. Κ. Χ.

[πηγή: Μπγέρνσερνε Μπγέρνσον, περ. Παναθήναια 5 (15 Δεκ. 1902) 138]