Νίκου Εγγονόπουλου, «Τα γκωλ-ποστ»

άκουγε τις καμπάνες που βαρούν
και τ' ορειχάλκου τις δονήσεις
όπου τρυπάν τον καθαρό
—του Κυριακάτικου πρωινού—
αγέρα

؛άραγες οι καμπάνες τί να μηνούν;
θα τις ακολουθήσουν μήπως
ύμνοι       τραγούδια       χαρές
ή πολυβόλα θ' αντηχήσουνε
απαίσια
να σπείρουνε
τον όλεθρο ολούθε;

ένα σας λέω:

όλοι να τρέξουμε αμέσως
στα γκωλ-πoστ
παιδιά!
στα γκωλ-πoστ!
στα γκωλ-πoστ
άγρυπνοι
—ακοίμητοι φρουροί—
πανέτοιμοι
το μάτι εδώ εκεί
να γρηγορούμε

μην αρχίσουνε να πέφτουνε
τα τέρματα
βροχή
και
ηττηθούμε

[πηγή: Νίκος Εγγονόπουλος, Στην κοιλάδα με τους ροδώνες. Με είκοσι έγχρωμους πίνακες και ένα σχέδιο, Ίκαρος, Αθήνα 2007, σ. 109-110]