Η απόδοση των καλλιεργειών έκανε δυνατή την αύξηση του πληθυσμού και την επέκταση των οικισμών. Επειδή οι σοδειές προέρχονταν από μια περιορισμένη, αρχικά, έκταση γης, έπρεπε να καλλιεργούνται συνεχώς όλο και μεγαλύτερα τμήματα εδάφους. Το γεγονός αυτό οδήγησε σε σημαντικές εκχερσώσεις και αποψιλώσεις δασών. Η μόνιμη εγκατάσταση του ανθρώπου σε μια περιοχή, που συνδέεται βέβαια με την ανακάλυψη της γεωργίας και τις αγροτικές ασχολίες, θεωρείται ως η αρχή των σημαντικών παρεμβάσεων του ανθρώπου στο περιβάλλον.

Με τη γεωργική δραστηριότητα συνδέονται και οι αξιοποιήσεις εδαφών που επιχειρήθηκαν και πραγματοποιήθηκαν κατά τους ιστορικούς χρόνους από τους Έλληνες, Ετρούσκους και Ρωμαίους.