Οδυσσέα Ελύτη, «Το τρελοβάπορο»

Τραγούδι

Βαπόρι στολισμένο βγαίνει στα βουνά
           κι αρχίζει τις μανούβρες «βίρα μάινα»

Την άγκυρα φουντάρει στις κουκουναριές
            φορτώνει φρέσκο αέρα κι απ' τις δυο μεριές

Είναι από μαύρη πέτρα κι είναι απ' όνειρο
           κι έχει λοστρόμο αθώο ναύτη πονηρό

Από τα βάθη φτάνει τους παλιούς καιρούς
          βάσανα ξεφορτώνει κι αναστεναγμούς

Έλα Χριστέ και Κύριε λέω κι απορώ
            τέτοιο τρελό βαπόρι τρελοβάπορο

Χρόνους μας ταξιδεύει δε βουλιάξαμε
            χίλιους καπεταναίους τους αλλάξαμε

Κατακλυσμούς ποτέ δε λογαριάσαμε
            μπήκαμε μές στα όλα και περάσαμε

Κι έχουμε στο κατάρτι μας βιγλάτορα
           παντοτινό      τον Ήλιο τον Ηλιάτορα!

Από τη συλλογή Ο Ήλιος ο Ηλιάτορας (1971)

[πηγή: Oδυσσέας Eλύτης, Ποίηση, Ίκαρος, Αθήνα 2002, σ. 247]