Οι επικοινωνίες στην αρχαιότητα και η σύγχρονη εξέλιξή τους

Στο ένθετο «Επτά Ημέρες» της εφημερίδας «Καθημερινή» μπορείτε να διαβάσετε πληροφορίες για τα δίκτυα επικοινωνίας:

Αρχαιοελληνικά δίκτυα επικοινωνίας

Αρχαιοελληνικά δίκτυα επικοινωνίας

Οργανωμένα δίκτυα τηλεπικοινωνίας

[πηγή: ένθετο Επτά Ημέρες, εφημ. Καθημερινή]

aaa

Στην τραγωδία Αγαμέμνων (1-33) του Αισχύλου ο φρουρός περιμένει να μεταδοθεί το μήνυμα της πτώσης της Τροίας με τις φρυκτωρίες:

ΦΡΟΥΡΟΣ
Τους θεούς παρακαλώ να με γλυτώνουν τέλος
απ’ τα βάσανα αυτά, που ολάκερο ένα χρόνο
σαν το σκυλί πάνω στων Ατρειδών τις στέγες
κοιμάμενος τραβώ μ’ αυτή εδώ τη φρουρά μου·
κ’ έμαθα των νυχτερινών τη σύναξη άστρων
και τους λαμπρούς των άρχοντες, που μες στα ουράνια
φαντάζουν και στη γη χειμώνα ή θέρος φέρνουν,
άλλοι σαν πάνε σβήνοντας κι άλλοι σα βγαίνουν.
Κι ακόμα καρτερώ το σύνθημα της φλόγας,
τη λάμψη της φωτιάς, να φέρει απ’ την Τρωάδα
την είδηση πως πάρθηκε· γιατ’ έτσι ορίζει
η αντρόψυχη καρδιά γυναίκας που όλο ελπίζει.
Και όταν τις νύχτες μου στο δροσομουσκεμένο
παραδέρνω το στρώμα, που όνειρα δεν ξέρει —
και πως; αφού μου παραστέκει πάντα ο φόβος
για να μην κλείσει ο ύπνος τα ματόφυλλά μου —
όταν βαλθώ να τραγουδήσω ή μουρμουρίσω
για να βρω το τραγούδι γιατρικό της νύστας,
πικρό μου γίνεται στο στόμα μοιρολόι
γι’ αυτού του παλατιού τις τύχες, που σαν πρώτα
με τον καλύτερο δεν κυβερνιέται τρόπο.
Μ’ ας πάρουν καλό τέλος πια τα βάσανά μου
κι απ’ το σκοτάδι ας βγει καλομηνύτρα λάμψη.

Ω! ω!
Καλώς μας ήρθες φως, που μες στη νύχτα δείχτεις
αυγή σα μέρας και μηνάς πολλούς μες στ’ Άργος
χορούς που θα στηθούν γι’ αυτή την καλή τύχη.
Ω! ω!
Δυνατά κράζω τη γυναίκα του Αγαμέμνονα
να σηκωθεί απ’ την κλίνη ευτύς και στο παλάτι
φωνές χαράς γι’ αυτή τη λάμψη να σηκώσει,
αν απ’ αλήθεια πάρθηκε του Ιλίου η πόλη,
καθώς αυτή τώρα η φωτιά θέλει να δείξει.
Κι ο ίδιος καλήν αρχή στους χορούς κάνω πρώτος,
γιατί παίρνω δική μου των κυρίων την τύχη,
αφού τρεις φορές εξ αυτή η φωτιά μού ρίχτει.

aaa

Στον Ηρόδοτο ( 7ο βιβλίο, §183) μπορείτε να διαβάσετε πώς οι Έλληνες στο Αρτεμίσιο έμαθαν χάρη στις φρυκτωρίες για τις δέκα τριήρεις από τη Σιδώνα που έφθασαν στη Σκιάθο:

[183] Οι Έλληνες που ναυλοχούσαν στο Αρτεμίσιο τα πληροφορήθηκαν αυτά με σινιάλα που τους έστειλαν με πυρσούς από τη Σκιάθο.Οι πληροφορίες αυτές τους προκάλεσαν πανικό, κι αφήνοντας το Αρτεμίσιο πήγαν κι αγκυροβόλησαν στη Χαλκίδα, για να φρουρήσουν τον πορθμό του Ευρίπου, αφήνοντας πίσω τους σκοπούς στις πιο ψηλές κορφές της Εύβοιας. Και τρία απ’ τα δέκα καράβια των βαρβάρων προχώρησαν ώς το σκόπελο που βρίσκεται ανάμεσα στη Σκιάθο και τη Μαγνησία και λέγεται Μύρμηκας. Τότε οι βάρβαροι, αφού κουβάλησαν κι έστησαν πάνω στον σκόπελο μια πέτρινη στήλη —κι έτσι έλειψε το εμπόδιο από μπροστά τους—, όλος τους ο στόλος άνοιξε πανιά από τη Θέρμη κι αρμένιζε, αφού είχαν αφήσει να περάσουν έντεκα μέρες από την αναχώρηση του βασιλιά από τη Θέρμη. Κι ήταν ο Πάμμων από τη Σκύρο που τους έδειξε το σκόπελο που βρίσκεται στο πιο στενό σημείο του πορθμού. Οι βάρβαροι λοιπόν αρμενίζοντας ολημερίς πιάνουν στεριά στη Σηπιάδα της Μαγνησίας και στο γιαλό που βρίσκεται ανάμεσα στην πόλη Κασθαναία και το ακρωτήριο Σηπιάδα.

[Πηγή: Ηροδότου Ιστορίαι, τόμ. IV Ερατώ, Πολύμνια, εισ. – μτφ. – σχόλ. Ηλ. Σπυρόπουλος, Γκοβόστης, Αθήνα, 1993]

info