Rudyard Kipling, «Αν»

ΑΝ μπορείς να κρατιέσαι νηφάλιος
Όταν γύρω σου οι πάντες τα 'χουν χαμένα
Κι αν μπορείς να πιστεύεις σε σένα
Όταν οι πάντες προς σε δυσπιστούν
ΑΝ μπορείς τα πλούτη να περιφρονείς
Κι αν οι έπαινοι των άλλων
δεν σου πάρουν τα μυαλά
ΑΝ μπορείς μ' απλοχεριά όσα απόκτησες να δώσεις
Κι όταν έρθει η καταστροφή νέες λύσεις να 'βρεις
ΑΝ μπορείς μυαλό, καρδιά και σώμα να κρατείς πειθαρχημένα
κι αν μπορείς όταν σε ψέγουν να σιωπάς με περηφάνια
ΑΝ μπορείς στην καταιγίδα να κρατιέσαι απ' την ελπίδα
κι αν μπορείς σαν σ' αδικούνε εσύ να συνεχίζεις
τ' όνειρό σου, κι απ' το όνειρο να μην παραστρατίζεις
ΑΝ μπορείς ν΄ αγαπάς ακόμα κι αυτούς που σε μισούνε
ΑΝ μπορείς ίδιος να μένεις στη χαρά μα και στη λύπη,
κι αν εκείνο που πιστεύεις τίποτα να μη στο σβήνει
ΑΝ μιλώντας με τα πλήθη δεν παρασυρθείς σε λάθη,
κι αν το ξέρεις πως μια μέρα θα 'ρθει η ώρα να πεθάνεις
χωρίς ποτέ να σε μεθύσει του θριάμβου σου η φήμη
ΑΝ στα ψέματα των άλλων ψέματα δε λες κι εσύ
ΑΝ μπορείς ν' ακούς γαλήνιος να στρεβλώνουν οι άλλοι τα όσα είπες
κι αν μπορείς κάθε στιγμή σου να την κάνεις πράξη
δημιουργική και τίμια δίχως τεμπελιά κι αδιαφορία
ΑΝ εχθροί και φίλοι δεν μπορούν να σε πληγώσουν
μα ούτε σχέσεις με σπουδαίους τα μυαλά σου να χαλάσουν
ΑΝ τους πάντες γύρω σου προσέχεις, μα ξεχωριστά κανένα
κι αν μπορείς να μην προδώσεις όσα μυστικά σου πουν
Τότε παιδί μου θα 'σαι ΑΝΤΡΑΣ κι άνθρωπος μαζί!

ελεύθερη απόδοση Δ. Π. Κωστελένου

[πηγή: Rudyard Kipling, Το βιβλίο της ζούγκλας (Ο Μόγλης), Εκδόσεις Κονιδάρη, Αθήνα 1990, σ. 7]