H εισβολή των μεδουσών
H Mεσόγειος μετατρέπεται σε πελώρια ζεστή «λίμνη» δίχως ψάρια
ΡΟΥΣΣΟΣ ΒΡΑΝΑΣ

Εδώ και περισσότερα από 4 δισεκατομμύρια χρόνια, οι μέδουσες ετοίμαζαν σιωπηλά την επιστροφή τους. H υπεραλίευση των ειδών που αποτελούν φυσικούς εχθρούς των μεδουσών (όπως ο τόνος, το σκουμπρί και οι χελώνες), η υπερθέρμανση και η ρύπανση των νερών δημιουργούν το ιδανικό περιβάλλον γι' αυτό το πρωτόγονο ζελατινώδες πλάσμα με τα δηλητηριώδη πλοκάμια. H Μεσόγειος, όπου συντρέχουν όλες οι παραπάνω συνθήκες, μπορεί να μετατραπεί σε μια πελώρια «λίμνη» στην οποία θα κυριαρχούν οι μέδουσες, σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Περιβάλλοντος.

Αρνητικές επιπτώσεις

Τα αίτια γι' αυτή την αύξηση είναι ποικίλα, αλλά το βέβαιο είναι ότι σε όλα τους έχει βάλει το χεράκι του ο άνθρωπος, γράφει η εφημερίδα «Ελ Παΐς». Οι ίδιες οι μέδουσες έχουν μηδαμινή οικονομική αξία, αλλά οι γενικότερες οικονομικές επιπτώσεις τους είναι ιδιαίτερα αρνητικές: επηρεάζουν τη βασικότερη βιομηχανία των χωρών της Μεσογείου, που είναι ο τουρισμός.

H αύξηση της θερμοκρασίας των θαλάσσιων νερών είχε ως αποτέλεσμα να βρίσκουν αυτά τα ζώα ολοένα και πιο εκτεταμένες θαλάσσιες περιοχές για την αναπαραγωγή τους, για την οποία είναι ιδανικά τα θερμά νερά. Σε αυτά τα θερμά νερά, που επιπλέον γίνονται ολοένα και πιο μολυσμένα, ευνοείται η ανάπτυξη των μικροοργανισμών που αποτελούν το πλαγκτόν, την κυριότερη τροφή των μεδουσών. Άλλος ένας παράγοντας που ενίσχυσε την εισβολή των μεδουσών ήταν η αστικοποίηση των παράκτιων περιοχών η οποία σημείωσε έξαρση τα τελευταία χρόνια. Με την κατοίκηση των παραλίων, περισσότερο γλυκό νερό που άλλοτε κατέληγε στη θάλασσα κατακρατείται στην ενδοχώρα. Οι μέδουσες ευδοκιμούν σε αλμυρά νερά. Το γλυκό νερό σχημάτιζε ένα είδος φράγματος στα παράλια, κρατώντας τις μέδουσες σε απόσταση από τους ανθρώπους. Τώρα που το θαλάσσιο νερό έχει γίνει αλμυρό μέχρι εκεί που σκάει το κύμα, οι μέδουσες είναι ελεύθερες να φτάνουν μέχρι τις ακτές.

Ο άνθρωπος έβαλε όμως το χέρι για να «πειράξει» άλλη μια φυσική ισορροπία, η οποία διατηρούσε σε σταθερό επίπεδο τον πληθυσμό των μεδουσών. H υπεραλίευση ψαριών όπως ο τόνος και το σκουμπρί, αλλά και των χελωνών - υπολογίζεται ότι 25.000 θαλάσσιες χελώνες πιάνονται κάθε χρόνο στα δίχτυα - έχει εξαφανίσει τους φυσικούς εχθρούς των μεδουσών.

Πηγή: ΤΑ ΝΕΑ, Τετάρτη 05 Ιουλίου 2006 (Τελευταία προσπέλαση 07/05/2012)