Μυρτιώτισσας, «Σ’ αγαπώ»

Σ΄αγαπώ: δεν μπορώ
τίποτ΄άλλο να πω
πιο βαθύ, πιο απλό,
πιο μεγάλο!

Μπρος στα πόδια σου εδώ
με λαχτάρα σκορπώ
τον πολύφυλλο ανθό
της ζωής μου.

Ω, μελίσσι μου, πιες
απ΄αυτόν τις γλυκές,
τις αγνές ευωδιές
της ψυχής μου!

Τα δυο χέρια μου, νά,
σ' τα προσφέρω δετά,
για να γείρης γλυκά
το κεφάλι,

κι η καρδιά μου σκιρτά
κι όλη ζήλια ζητά
να σου γίνη ως αυτά
προσκεφάλι!

Και για στρώμα, Καλέ,
πάρε με όλην εμέ,
σβήσ΄τη φλόγα σε με
της φωτιάς σου,

ενώ δίπλα σου εγώ
τη ζωή θ΄αγροικώ
να κυλάη στο ρυθμό
της καρδιάς σου!

Σ΄αγαπώ· τί μπορώ,
Ακριβέ, να σου πω
πιο βαθύ, πιο απλό,
πιο μεγάλο;

[πηγή: Ποιος είν’ τρελός από έρωτα. Ποιήματα του έρωτα από τον Σολωμό ώς τον Σεφέρη, ανθολ.-επιλογ.-σημείωμα Μάνος Λουκάκης, Εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα 2004, σ. 62]