Τίτου Πατρίκιου, «Μεγάλο γράμμα» (απόσπασμα)

ΧΧ

Νά τον πάλι ο κόσμος και τα πράγματα
μπροστά μας.
Νά οι άνθρωποι.
Νά μαστε εμείς στο κατώφλι της μέρας.

Μπορούμε πάλι να πούμε:
«Αυτό είναι πέτρα, αυτό ένα ποτήρι νερό,
κι αυτό ένα πήλινο πιάτο,
κι αυτό το ξεραμένο αίμα».
Μπορούμε να πούμε:
«Νά, ο Γιάννης μάς χαιρετάει από πέρα.
Νά, αυτό λέγεται χαρά».

Ακουμπάμε πάνω στα γόνατα
το μεγάλο βιβλίο των άστρων
και διαβάζουμε αργά, δυνατά,
ν' ακούνε όλοι:

Η πατρίς της γεννήσεώς μου
είναι απ' το Λιδορίκι
χωριό του Λιδορικού
ονομαζόμενον Αβορίτη.
Η πατρίς της γεννήσεώς μας
είναι ο κόσμος.
Πατρίδα μας είναι η αλήθεια.
Καλημέρα λοιπόν.
Καλημέρα.

Άη-Στράτης
Ιούλιος - Δεκέμβρης 1952

[πηγή: Τίτος Πατρίκιος, Ποιήματα, Ι. 1948-1954, Θεμέλιο, Αθήνα 1976, σ. 87]