Ιακώβου Πολυλά, «Μια πρώτη αγάπη»

Απάνω εις την γλυκιά θωριά σου εκείνη
μαγευτική χλωμάδα είναι χυμένη,
στα φρύδια και στα χείλ’ είναι γραμμένη
αγνή της παρθενιάς ταπεινοσύνη.

Ο στοχασμός την κεφαλή σου κλίνει
και η ψυχή σου με σε μονάχα κραίνει,
και αν σηκώσεις τα μάτι’ αυτού προβαίνει
αγγέλου αγάπη και ουρανού γαλήνη.

Αν περπατείς, το μάτι ερωτεμένο
εις όλα τα γλυκά κινήματά σου,
της ψυχής το γλυκόγελο γνωρίζει,

Και αν στα χείλη φωνή στείλ’ η καρδιά σου,
δροσιά παρηγοριάς αυτή ραντίζει
μέσα σε στήθος πονεμένο.

[πηγή: Πολυλάς, Άπαντα τα λογοτεχνικά και κριτικά, επιμ. Γ. Βαλέτας, Εκδόσεις Πηγής, Αθήνα 1950, σ. 10-11]