Στην προσωπογραφία αυτή, που έγινε λίγους μήνες πριν το θάνατό του, η οπτασία του φίλου του, γιατρού Γκασέ, αναδύεται από το μπλε σκούρο φόντο, με την κούραση ζωγραφισμένη στο πρόσωπο. Ο Βαν Γκογκ δεν επικοινωνούσε εύκολα με τους συνανθρώπους του και αισθανόταν φοβερή μοναξιά. Τα περισσότερα πορτραίτα του μεταδίδουν ένα αίσθημα αγωνίας, όμως με τον γιατρό του αισθανόταν πιο άνετα. Αδιαφορώντας για την ομοιότητα, χρησιμοποιούσε τα χρώματα για να εκφράσει την προσωπική του αντίληψη της προσωπικότητας του μοντέλου του.