Δελτάρια του Γιάννη Ρίτσου στην Καίτη Δρόσου

Κοντοπούλι 1-ΧΙΙ-48

Καιτούλα μου τώρα δα πήρα το γραμματάκι σου. Σου απαντώ αμέσως. Βλέπεις τί τακτικός που έγινα — εγώ που βαριόμουνα σαν και τί την αλληλογραφία. Νιώθω την ανάγκη να κουβεντιάσω μαζί σας. Πού 'ναι οι καλές μας μέρες — η συντροφιά μας — η ζέστα της αγάπης μας. Κι από μακριά ζεσταίνει — ε; Καιτούλα μου τί κρύο εδώ πέρα! Αγέρας ασταμάτητος —παγωνιά— χιονίζει. Είναι βράδι. Έχω αναμένη μια μικρή λαμπίτσα και σου γράφω. Εδώ σε μια γωνιά. Μ' ακούς που σου κουβεντιάζω; Αχ αυτός ο αγέρας —άκου τον— αλωνίζει την ερημιά. Μα το γραμματάκι σου είναι δω —σιμά μου— ζεστό και λαχανιασμένο —ανασαίνει— σ' ακούω. Μίλησέ μου κι άλλο. Μη σταματάς. Ναι — δεν μπορεί, θα 'γραψες όμορφα ποιήματα. Θυμάμαι: «στη γωνιά του δρόμου, μου 'δωσε ραντεβού ο αυγερινός». Έτσι; Κρίμα να μην προφτάσουμε να τα δημοσιεύσουμε. Αργότερα. Κάθε τι καλό δεν έχει να φοβηθεί το χρόνο. Η ποίηση κ' η αγάπη. Ναι, ναι. Γράφε μου. Φιλιά στ' Αγγελούδι και στο Φανάκη και στην Αύρα.

Πολλά-πολλά φιλιά — μη με ξεχνάς.

Γιάννης

* * *

Μούδρος, 12-VII-49

Αγαπημένη μου Καιτούλα

Πήρα δυο γράμματά σου και για τρίτη ή τέταρτη φορά τα γαλλικά περιοδικά. Χίλια ευχαριστώ. Δε σου 'γραψα καθόλου τούτες τις μέρες. Μεταφερθήκαμε απ' το Κοντοπούλι στο Μούδρο. Βρίσκομαι τώρα κοντά στη θάλασσα. Άρχισα τα μπάνια. Είναι όμορφα. Ίσως μετακινηθούμε κι από δω. Πότε και για πού δεν ξέρω. Τώρα είναι ζήτημα πια αν θα παίρνεις ένα ή δυο γράμματά μου το μήνα. Μη στενοχωριέσαι. Εσύ να συνεχίζεις να μου γράφεις όπως πάντα. Και πιο συχνά ακόμα. Είναι για μένα τόση χαρά. Όχι, μην πικραίνεσαι. Το ξέρεις πως δε σε ξεχνάω. Σε φιλώ

γλυκά-γλυκά

Γιάννης

[πηγή: Γιάννης Ρίτσος, Τροχιές σε διασταύρωση. Επιστολικά δελτάρια της εξορίας και γράμματα στην Καίτη Δρόσου και τον Άρη Αλεξάνδρου, πρόλ. Καίτη Δρόσου, επιμ.-εισαγ.-σημ. Λίζυ Τσιριμώκου, Εκδόσεις Άγρα, Αθήνα 2008, σ. 125 & 159]