Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει…
Το καράβι που ταξιδεύει το λένε ΑΓ ΩΝΙΑ 937
Γ. Σεφέρης

Ναυτολογήθηκα στο «Σύνταγμα»
για 46 λιμάνια, μέρες 67·
καλό καράβι
ταπέτα πέρα ώς πέρα, καθαρό
και μάστορας του μπριτζ ο Γκόρεν·
όλο χαρά και ξεγνοιασιά
—ο Ισμπράντσεν έτσι το διαφήμιζε—
καλοθάλασσο με το παραπάνω.

Αψηφώντας τις φουρτούνες του Ατλαντικού
σκαμπανεβάζοντας στις φουσκοθαλασσιές της Αφρικής
ήταν κάπως μεγάλο για τη Μεσόγειο,
σίγουρα για το Αιγαίο.
Με τέτοιο βύθισμα πώς να πλευρίσουμε
περιμέναμε αρόδο.

Ξενιτεμένος
έξω από τη γλώσσα σου, μεταφρασμένος
απ' το καράβι «Αγωνία 937»
ανέβηκες βίαια στο καράβι μας,
με μια κραυγή για την Ελλάδα, Γιώργο Σεφέρη.

Με της Ελλάδας τις πληγές
μας πλήγωσες.
Μας πλήγωσες με το βαθύ βογκητό
γυναικών που ολόλυζαν μέσα από τους αιώνες —
και με τη ρηχή σιωπή
της θαμμένης φλογέρας.

Μας πλήγωσες με το φόβο τον κοφτερό
του σπασμένου κουπιού, δείχνοντας τον τάφο
στ' ακρογιάλι
και με τη μουγκή πίκρα του λιμανιού
όταν μισέψουν όλα τα καράβια.

Μας πλήγωσες με την ασπράδα
της αμυγδαλιάς της ανθισμένης
και με τα μαύρα αποκαΐδια
στα δεκατισμένα χωριά.

Μας πλήγωσες
με τη γλύκα του ροδιού
και με την πίκρα
της θαλασσινής αρμύρας.

Μας πλήγωσες
με τ' αλαφρύ περπάτημα των παιδιών,
με τα βαριά μαρμάρινα κεφάλια
και με τις ασήκωτες πέτρες.

Μας πλήγωσες ώσμε το θάνατο
κι ώσμε τη ζωή.

Έντεκα λιμάνια μ' απομένουν
όμως θα φύγω απ' το καράβι μου
για να μπαρκάρω με το «Αγωνία 937».

Απόδοση από τ' αμερικανικά
(Ελλείψει άλλης χειρός)
Σκύρος, Αύγουστος 1969

[πηγή: Γιώργος Σεφέρης, Τετράδιο Γυμνασμάτων Β΄, επιμ. Γ.Π. Σαββίδης, Ίκαρος, Αθήνα 1993, σ. 127-129]