Βασίλη Στεριάδη, «Το ποίημα Τζένη»

β

Αυτό που θέλω να σου πω δεν είναι μες στο ποίημα
όχι τόσο γιατί θέλω να σου μιλήσω,
αλλά γιατί κάθε φορά που ανοίγω ένα σπαραχτικό βιβλίο
με κομματιάζει η έλλειψη επικοινωνίας.

Έστειλα την αγάπη μου για ύπνο
λένε τα όνειρα κάνουν καλό στα ευαίσθητα παιδιά
και φύλαξα το πρόσωπό σου σε μια φωτεινή στιγμή
της αϋπνίας μου
σαν ένα μυστικό τηλεφώνημα το απόγευμα της Κυριακής.
Σκέψου κάθε πρωί όταν ξυπνάς
έχεις μια αίσθηση πιο σύγχρονη της μοναξιάς σου
γι' αυτό αλλάζεις ντύσιμο,
χτενίζεσαι με τον καινούργιο τρόπο
κοιτάζοντας με προσοχή μες στον αδιάφορο καθρέφτη
ύστερα παίρνεις τα βιβλία σου βαριεστημένη, πας στο μάθημα.
Τί να τα κάνεις τα μαθήματα
κι εγώ τα ποιήματα τί να τα κάνω;
Καλημέρα σου.

Από τη συλλογή Ο κ. Ίβο (1970)

[πηγή: Βασίλης Στεριάδης, Ο κ. Ίβο – Το ιδιωτικό αεροπλάνο, Εγνατία/Τραμ, Θεσσαλονίκη ²1978, σ. 18]