Γυναίκες ποιήτριες στην Ελλάδα

Στην ανθολογία που ακολουθεί μπορείτε να διαβάσετε χαρακτηριστικά ποιήματα εκπροσώπων της «νεοελληνικής γυναικείας ποίησης» και να εντοπίσετε κοινά θέματα και μοτίβα.

Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, «Ο τζίτζικας», «Μουσείο το παλιό πανεπιστήμιο»
Ελένη Βακαλό, «Πώς έγινε ένας κακός άνθρωπος», «Πρώτο επεισόδιο»
Κατερίνα Γώγου, [Εμένα οι φίλοι μου...]
Βικτωρία Θεοδώρου, «Εγκώμιο (απόσπασμα)», «Σ’ απόχτησα»
Ζωή Καρέλλη, «Του καλοκαιριού», «Η Άνθρωπος» (βλ. και την ανθολογία ποιημάτων της στο Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού)
Μαρία Κέντρου-Αγαθοπούλου, «Ο μοτοσικλετιστής», «Το παράθυρο»
Μαρία Λαϊνά, «Δ΄ Θριαμβικό», «Τοιχογραφία»
Τζένη Μαστοράκη, «Οι μεγάλοι», «Περίληψη», «Κλασικό εικονογραφημένο», [Ο Δούρειος Ίππος]
Μελισσάνθη, «Στη νύχτα που έρχεται», «Εκ βαθέων»
Ρίτα Μπούμη-Παπά, «Υπόγειο»
Μυρτιώτισσα, «Σ’ αγαπώ»
Αθηνά Παπαδάκη, «Νοικοκυρά»
Παυλίνα Παμπούδη, «Πράσινο»
Μαρία Πολυδούρη, «Μόνο γιατί μ’ αγάπησες», «Κοντά σου» (βλ. και τα ποιήματα που διατίθενται στο Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού]
Αμαλία Τσακνιά, «Η πόλη»
Άντεια Φραντζή, «Το σώμα και η αμαρτία», «στην πόλη μου»
Δήμητρα Χ. Χριστοδούλου, «Για ένα παιδί που κοιμάται»

* * *

Για τα χαρακτηριστικά της «γυναικείας ποίησης» και για το αν τελικά διαφοροποιείται από την αντίστοιχη «ανδρική» μπορείτε να διαβάσετε δύο ενδιαφέρουσες εισηγήσεις της Άντειας Φραντζή και της Παυλίνας Παμπούδη στο συνέδριο με τον σημαίνοντα τίτλο Υπάρχει, λοιπόν, γυναικεία ποίηση; Επίσης, διαφωτιστικές είναι οι απόψεις που διατυπώνουν Ελληνίδες ποιήτριες στην ενότητα «Ποιήτριες συζητούν για την ποίηση (τους)» που εμπεριέχεται στον τόμο Γυναίκες / Ποίηση στην Ελλάδα και Βρετανία (University Studio Press, 1998). Χρήσιμες, τέλος, για το θέμα που μας απασχολεί είναι και οι παρατηρήσεις της Μαίρης Μικέ για τη γυναικεία γραφή και τον προσδιορισμό της στο συνέδριο με θέμα «Γυναίκα και Λογοτεχνία» που διοργάνωσε το 1991 ο Δήμος Κομοτηνής.