Το παιδαγωγικό πλαίσιο - μέθοδος διδασκαλίας Το παρόν σενάριο, αποτελεί μέρος μιας ομάδας σεναρίων υπό τον γενικό τίτλο "σενάρια-ιστορίες", τα οποία αναπτύχθηκαν στη βάση μιας νέας προσέγγισης στο σχεδιασμό και στη διδασκαλία των σεναρίων η οποία βασίζεται σε δύο άξονες οι οποίοι συνεργάζονται και συπληρώνονται νοηματικά: της πρακτικής άσκησης δεξιοτήτων χρήσης των ΗΥ μέσω δραστηριοτήτων στο εργαστήριο και της χρήσης μιας ιστορίας (με την έννοια της πλοκής), μέσα στην οποία ενσωματώνονται οι δραστηριότητες Τεχνολογίας Επικοινωνιών και Πληροφορίας (ΤΠΕ) αλλά και μέσω της οποίας πραγματώνεται η διαδικασία της πρόσληψης του κειμένου και επομένως της δραστηριότητας ΤΠΕ, με τη λειτουργία μιας μορφής διακειμενικότητας και χαρακτηριστικών κριτικής της αναγνωστικής ανταπόκρισης [Μανωλάκης, 2015α και 2015β]. Οι όροι «αναγνωστική ανταπόκριση»και «διακειμενικότητα»έχουν τη βάση τους στη θεωρία της λογοτεχνίας και στις θεωρίες πρόσληψης κειμένου.Ο όρος «κριτική της αναγνωστικής ανταπόκρισης» (reader-response criticism) [Abrams, 191] [Μπαμπινιώτης, 57], δεν περιγράφει μία συγκεκριμένη κριτική θεωρία όσο την εστίαση στη διαδικασία ανάγνωσης ενός λογοτεχνικού κειμένου και επικράτησε στην Αμερική και στην Ευρώπη από το 1960 και μετά. Σύμφωνα με τον Wolfang Iser, ο οποίος ανέπτυξε τη φαινομενολογική ανάλυση της αναγνωστικής διαδικασίας, το κείμενο ελέγχει εν μέρει τις ανταποκρίσεις του αναγνώστη, αλλά περιέχει πάντοτε ένα πλήθος «χασμάτων» ή «απροσδιόριστων στοιχείων». Ο αναγνώστης οφείλει να τα συμπληρώσει μετέχοντας ενεργητικά σε ότι του παρέχει το κείμενο. Από την άλλη, για την έννοια της «διακειμενικότητας» (intertextuality) [Abrams, 179] [Culler, 44], ο οποία εισήχθη από την Julia Kristeva, κάθε κείμενο είναι ένα «διακείμενο», δηλαδή ο τόπος που διασταυρώνονται αμέτρητα άλλα κείμενα και που υφίσταται μόνο χάρη στις σχέσεις του με άλλα κείμενα. Τα κείμενα μπορούν να αποκτήσουν νόημα, μόνο όταν εξαρτώνται από άλλα κείμενα, τα οποία έχουν γραφεί ή τα έχουν αφηγηθεί. ...