Οι γειτονιές του συνοικισμού αποκάλυπταν την
ανθρωπιά, τη ζωντάνια και την
έντονη κοινωνικότητα
των προσφύγων. Σύμφωνα με τη μαρτυρία της Δ. Φωτεινού "Τα απογεύματα του καλοκαιριού όλοι οι
φαμελίτες (άντρες) βγαίναν στο
στενό (δρομάκι) να αναπνεύσουν, να δροσιστούν. Ξαπόσταιναν
στις κουρελούδες, παίζαν τάβλι και οι κυράδες ετοίμαζαν ούζο με παστή σαρδέλα ή κάνα καφέ με
κρύο νερό απ΄ το ψυγείο του πάγου". Η Κυριακή ήταν η ημέρα της ξεκούρασης, των κοινωνικών
σχέσεων , αλλά και του καραγκιόζη. Τα αγόρια έπαιρναν σεντόνια από τα σπίτια τους, αγόραζαν
φιγούρες από το ψιλικατζίδικο και έστηναν αυτοσχέδιες παραστάσεις κάτω από το φως των κεριών.
Τα απογεύματα της Κυριακής μέσα από τους περιπάτους στον κεντρικό δρόμο οι Καισαριανιώτες
έκαναν καινούριες γνωριμίες, που πολλές από αυτές κατέληγαν σε γάμο.
Προφορική Μαρτυρία Γ. Κουβά "Η αγάπη μεταξύ τους"
|
|
|