Λεξικό


'Ασυλο, 1. Προστασία, καταφύγιο. Ο αιτών άσυλο έχει ζητήσει καταφύγιο στη χώρα υποδοχής και ζητεί να υπαχθεί στο νομικό καθεστώς προσφύγων και να μην επιστρέψει χωρίς τη θέλησή του στην πατρίδα του, γιατί κινδυνεύει η ζωή του. 2. Ιερός και απαραβίαστος χώρος.

Διακήρυξη, Η επίσημη καταγραφή και κοινοποίηση θεμελιωδών αρχών

Διαπολιτισμική εκπαίδευση, Η εκπαίδευση η οποία σχετίζεται με τη γνωριμία και μελέτη διαφορετικών πολιτισμών

Εθνικισμός, Ιδεολογία που έθεσε το έθνος ως βασικό θεμέλιο του κράτους. Στην ακραία του μορφή αρνείται τη συνύπαρξη διαφορετικών εθνοτήτων στην επικράτεια του κράτους. Οι διώξεις και εκτοπίσεις αλλοεθνών πληθυσμών αποτελεί συνηθισμένη πρακτική των εθνικιστών, η οποία αποσκοπεί στην επιβολή της εθνικής ομοιογένειας.

Ελονοσία, Λοιμώδες νόσημα που προσβάλλει ανθρώπους και ζώα και οφείλεται στην παρουσία του ελώδους πλασμώδιου στο αίμα και προκαλεί πυρετό και ρίγη

Επαναπατρισμός, Επιστροφή στην πατρίδα

Έποικος, Είναι αυτός που εγκαθίσταται μόνιμα σε ξένο τόπο

Εστία, Το σπίτι αλλά και ο ευρύτερος τόπος όπου διαμένει κάποιος. Εστία ονομαζόταν και η θεά των αρχαίων Ελλήνων και Ρωμαίων, προστάτιδα της οικίας και της οικογενειακής ζωής.

Κ.Τ.Ε. (Κοινωνία των Εθνών), Διεθνής οργανισμός ειρηνευτικού χαρακτήρα, που ιδρύθηκε μετά τη λήξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο οποίος, ωστόσο, δεν κατάφερε να αποτρέψει το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Μεγάλη Ιδέα, Ο όρος "Μεγάλη Ιδέα" αποδίδεται στον ηγέτη του γαλλόφιλου κόμματος Ιωάννη Κωλέττη που τον χρησιμοποίησε για πρώτη φορά σε λόγο του στην Εθνική Συνέλευση στις 26 Ιανουαρίου 1844. Η Μεγάλη Ιδέα αποτέλεσε την εθνική ιδεολογία του ελληνισμού για έναν περίπου αιώνα (1844 - 1923) και αποσκοπούσε στην εδαφική επέκταση της χώρας έτσι ώστε να απελευθερωθούν οι αλύτρωτοι Έλληνες που ζούσαν στις τουρκοκρατούμενες κυρίως περιοχές.

Μειονοτικός, Αυτός που ανήκει σε μειονότητα. Μειονότητα θεωρείται κάθε ομάδα ανθρώπων που διαφοροποιείται από το ευρύτερο σύνολο στο οποίο ανήκει ως προς την καταγωγή, τη θρησκεία, τη συμπεριφορά (π.χ. εθνική μειονότητα, θρησκευτική μειονότητα)

Νεοπλατωνισμός, Η νεότερη και τροποποιημένη μορφή της φιλοσοφίας του Πλάτωνα. Διαμορφώθηκε στην Αλεξάνδρεια τον 3ο αιώνα μ.Χ. , με κυριότερο εκπρόσωπο τον Πλωτίνο. Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή ο υλικός κόσμος αποτελεί εικόνα του πνευματικού, το πνεύμα υπερέχει της ύλης, η ψυχή είναι αθάνατη και αποστολή του ανθρώπου είναι η ένωση με το ύψιστο "Εν" μέσω της ενάρετης ζωής, της άσκησης ή της μυστικής έκστασης.

Ο.Η.Ε (Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών), Διεθνής ειρηνευτικός οργανισμός που ιδρύθηκε μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο (1945) και διαδέχθηκε την Κ.Τ.Ε. με σκοπό την πρόληψη και την καταστολή κάθε επιθετικής ενέργειας που απειλεί την ειρήνη και την δημιουργία κλίματος φιλίας και συνεργασίας μεταξύ των κρατών.

Πατριαρχική κοινωνία, Η κοινωνία, στην οποία οι οικογενειακές σχέσεις οργανώνονται με βάση το κεντρικό ρόλο του πατέρα. Η κοινωνία αυτή θεωρείται συντηρητική.

Πεποιθήσεις, Το σύνολο των αρχών στις οποίες πιστεύει κάποιος

Πολυπολιτισμική (κοινωνία), Η κοινωνία στην οποία συνυπάρχουν διάφοροι πολιτισμοί

Πρόσφυγας, Είναι αυτός που εξαναγκάζεται σε φυγή από το μόνιμο τόπο εγκατάστασής του, επειδή κινδυνεύει η ζωή του.

Ρεμπέτικο (τραγούδι) , Ελληνικό αστικό τραγούδι που εμφανίζεται στα τέλη του 19ου αιώνα. Δημιουργήθηκε σε πόλεις με λιμάνι και εξέφραζε την αντίληψη της ζωής του περιθωρίου και των κατώτερων κοινωνικών τάξεων. Βασικά μουσικά όργανα του ρεμπέτικου τραγουδιού ήταν τα έγχορδα (μπουζούκι, μπαγλαμάς). Γνώρισε μεγάλη διάδοση στη δεκαετία του 1930.

Τύφος, Λοιμώδες νόσημα που οφείλεται σε βακτηρίδιο

Φυματίωση, Λοιμώδες νόσημα που προσβάλλει ανθρώπους και ζώα και οφείλεται σε διάφορα είδη μυκοβακτηρίων, τα οποία είναι γνωστά με την ονομασία "βάκιλος του Κόχ"