Aγγαρεία




Προσωπική εργασία στα δημόσια έργα ήταν υποχρεωμένος να προσφέρει κάθε πολίτης, από δώδεκα (ή δεκαέξι) έως εξήντα χρόνων, ανεξάρτητα από την κοινωνική τάξη στην οποία ανήκε, τουλάχιστον για δύο ολόκληρες εργάσιμες ημέρες κάθε μήνα. Όσοι είχαν οικονομική ευχέρεια, μπορούσαν να πληρώσουν κάποιον άλλο να πάει στη θέση τους. Σε όλα τα νησιά, που ήταν υπό Βρετανική Προστασία, λειτουργούσε ξεχωριστό «γραφείο δημόσιας αγγαρείας», που διέθετε ειδικούς κανονισμούς λειτουργίας και ειδικό «ταμείο αγγαρείας», στο οποίο συγκεντρώνονταν χρήματα από πρόστιμα ή εξαγορά ημερών υποχρεωτικής εργασίας.