Η πολυπολιτισμική και πολυεθνική σύνθεση της
Οθωμανικής αυτοκρατορίας ευνοούσε την αρμονική
συνύπαρξη και συμβίωση των διαφορετικών λαών. Έλληνες και Τούρκοι έμαθαν να ζουν ειρηνικά για αιώνες. Είχαν συνάψει
φιλικές σχέσεις και σέβονταν τις πολιτισμικές, γλωσσικές και θρησκευτικές ιδιαιτερότητες του άλλου. Συχνά γιόρταζαν μαζί.
Σύμφωνα με μαρτυρία πρόσφυγα από το Σιβρισάρι, στη γιορτή της Ανάστασης συμμετείχε και ο τούρκικος μαχαλάς (συνοικία).
Ωστόσο η ταύτιση της θρησκείας με την εθνική ταυτότητα απέτρεπε τους μεικτούς γάμους.