"Να φύγετε! Να φύγετε!"

(Ο παπα - Φώτης εκπροσωπεί τους πρόσφυγες και ζητά από τους κατοίκους της Λυκόβρυσης να τους επιτρέψουν να μείνουν στην περιοχή τους. Τους ντόπιους εκπροσωπεί ο ιερέας του χωριού, ο παπα - Γρηγόρης )

" ...μα τώρα τι ζητάτε από μας;
- Χώματα, αποκρίθηκε ο παπα - Φώτης, χώματα να ριζώσουμε! Έχουμε ακουστά πως έχετε περισσευούμενα χωράφια χέρσα. Δώσετέ μας τα να τα μερώσουμε, να τα σπείρουμε, να τα κάνουμε ψωμί, να φάει το γένος. Αυτό ζητούμε, γέροντα!
Ο παπα- Γρηγόρης έγρουξε σα μαντρόσκυλο. Ποιοι 'ναι αυτοί οι λιμασμένοι που θέλουν να μπούνε στο μαντρί του; Απόσυρε αργά το χέρι του στ' άσπρα του γένια, έπεσε σε συλλογή. Άντρες και γυναίκες κρεμάστηκαν από τα χείλια του... Δεν είχε ακόμα σκαρφιστεί καλά καλά στο νου του ο παπα - Γρηγόρης τι θα 'λεγε, μα ίσια ίσια τη στιγμή εκείνη που το χρειάζουνταν, έγινε το θάμα που περίμενε. Άγρια φωνή ακούστηκε κι η αρχοντοπούλα η Δεσποινιώ ξαπλώθηκε χάμω ξερή. Έτρεξε ο λαός να τη σηκώσει, μα πισωδρόμησε τρομαγμένος: πράσινη, πρησμένα τα πόδια της, τούμπανο η κοιλιά της και τα χείλια της ολόμπλαβα. Σήκωσε ο παπα - Γρηγόρης τα χέρια του στον ουρανό:
- Παιδιά μου, φώναξε και με βιας κυβερνούσε τη χαρά του, ο Θεός στη φοβερή τούτη στιγμή έδωκε την απόκριση. Κοιτάχτε τη γυναίκα αυτή... την πρησμένη κοιλιά, τα φουσκωμένα πόδια ...χολέρα! Πισωδρόμησε ο λαός με τρόμο.
- Χολέρα! ξαναφώναξε ο παπα - Γρηγόρης. Τούτοι οι ξενομπάτες κουβαλούν στο χωριό μας το μεγάλο θανατικό, χαθήκαμε! ...πηγαίνετε στην ευκή του Θεού, μην κάψετε το χωριό μας!
Είπε, και θρήνος σηκώθηκε από την προσφυγιά...
- Να φύγουν! να φύγουν! ακούστηκαν ολούθε φωνές, να φύγουν!...
- Μη φοβάστε, αδέρφια! Φώναξε ο παπα - Φώτης, δεν είναι αλήθεια, μην τον ακούτε! Δεν κουβαλούμε το θανατικό, πεινούμε! Κι η γυναίκα τούτη πέθανε από πείνα - τ' ορκίζουμαι!
- Να φύγετε! Να φύγετε!
- Φωνή λαού, φωνή Θεού! είπε ο παπα - Γρηγόρης σταυρώνοντας τα χέρια. Πηγαίνετε στο καλό!
- Το κρίμα στο λαιμό σας! φώναξε ο παπάς, φεύγουμε! Σηκωθείτε, παιδιά μου, κουράγιο, δε μας θένε, δεν τους θέμε κι εμείς. Η γης είναι μεγάλη, πάμε παραπέρα!"

Απόσπασμα από το έργο του Ν. Καζαντζάκη "ο Χριστός ξανασταυρώνεται"