Από τον Επιτάφιο του Γιάννη Ρίτσου,
αποσπάσματα που περιγράφουν το γεγονός





………………………………………………………
Μέρα Μαγιού μου μίσεψες μέρα Μαγιού σε χάνω
άνοιξη γιέ που αγάπαγες κι ανέβαινες απάνω

Στο λιακωτό και κοίταζες και δίχως να χορταίνεις
άρμεγες με τα μάτια σου το φως της οικουμένης

Και μου ιστορούσες με φωνή γλυκειά ζεστή κι αντρίκια
τόσα όσα μήτε του γιαλού δεν φτάνουν τα χαλίκια

Και μου 'λεγες πως όλ' αυτά τα ωραία θαν' δικά μας
και τώρα εσβήστης κι έσβησε το φέγγος κι η φωτιά μας!

Βασίλεψες, αστέρι μου, βασίλεψε όλη η πλάση,
κι ο ήλιος, κουβάρι ολόμαυρο, το φέγγος του έχει μάσει.

Κόσμος περνά και με σκουντά, στρατός και με πατάει
κ’ εμέ το μάτι ουδέ γυρνά κι ουδέ σε παρατάει.

Την άχνα απ’ την ανάσα σου νιώθω στο μαγουλό μου
Αχ, κι ένα φως, μεγάλο φως, στο βάθος πλέει του δρόμου.

Τα μάτια μου σκουπίζει τα μια φωτεινή παλάμη,
Αχ, κ’ η λαλιά σου, γιόκα μου, στο σπλάχνο μου έχει δράμει.

Και να που ανασηκώθηκα το πόδι στέκει ακόμα
Φως ιλαρό, λεβέντη μου, μ’ ανέβασε απ’ το χώμα.
Τώρα οι σημαίες σε ντύσανε. Παιδί μου εσύ κοιμήσου,
Και γω τραβάω στ’ αδέλφια σου και παίρνω τη φωνή σου.
………………………………………………………………………