"Χρυσές δουλειές έκανε ο "καλαμάς". Είχε τη μάντρα του γιομάτη με λογής - λογής καλάμια και διάλεγε κανείς. Τούτο, το μικρό, μια δραχμή. Το πιο μεγάλο δυο...Κι ύστερα μ' ένα τσακά ή ένα μαχαίρι το κόψιμο. Ακολουθούσε το τύλιγμα και το δέσιμο με σπάγκο στην καλοπελεκημένη βέργα κι έτσι, ο σκελετός του τσερκενιού ήτανε έτοιμος. Τώρα πρόσμεναν οι χρωματιστές λαδόκολλες. Κόψιμο με το ψαλίδι στα μέτρα του τσερκενιού και η αλευρόκολλα σε μια τσανάκα έτοιμη για να συναρμολογηθούν τα κομμάτια. Καμάρωνε ο καλλιτέχνης το δημιούργημά του. Μα πιότερο, σαν έβαζε με ακρίβεια τα ζύγια, και στη συνέχεια δεξιά και αριστερά τα σκουλαρίκια, φτιαγμένα από κορδελίτσες χάρτινες. Το έργο όμως το αποτέλειωνε με την τοποθέτηση της ουράς... Μπόλικες κορδέλες από σερμπατίνες, ή περισσέματα από λαδόκολλες, ή και σε έσχατη ανάγκη λουρίδες από εφημερίδα... Τώρα πια έτοιμοι να απολαύσουν το πέταμά τους"