Η διαφορετική θέση που κατείχε η γυναίκα στην αρχαιότητα διακρίνεται και στα έργα τέχνης της αρχαιότητας:

Η κύρια αίθουσα του σπιτιού, γνωστή ως ανδρών, προοριζόταν για την διασκέδαση-αναψυχή των αρσενικών μελών της οικογένειας και συχνά βρισκόταν στην βόρεια πλευρά της αυλής με πρόσοψη προς νότον, προκειμένου να εκμεταλλεύεται όσο το δυνατόν περισσότερο την θαλπωρή του πιο αδύναμου χειμερινού ήλιου· συνήθως είχε μωσαϊκό δάπεδο, καμωμένο από κροκάλες (βότσαλα) τοποθετημένες σε ασβεστοκονίαμα, με μία ελαφριά κλίση του χείλους του περιμετρικά της αίθουσας για την υποδοχή επίπλων εστίασης (ανάκλιντρα, πάγκοι). Οι λειτουργίες που εξυπηρετούσαν τα υπόλοιπα δωμάτια μιας κατοικίας δεν είναι πάντοτε εύκολα αναγνωρίσιμες, παρόλο που σε κάποιες περιπτώσεις τα ευρήματα μας δίνουν σημαντικές ενδείξεις: για παράδειγμα, ένα μικρό δωμάτιο με αποχέτευση πιθανώτατα ταυτίζεται με χώρο λουτρού ή αποχωρητήριο, ένα σύνολο μαγειρικών ειδών και πήλινων σκευών συγκεντρωμένων στον ίδιο χώρο προφανώς ανήκουν στον εξοπλισμό μιας κουζίνας ή μιας αποθήκης/κελλαριού, και μία συλλογή από εξαρτήματα αργαλειού προσδιορίζει τα δώματα των γυναικών.

[πηγή: Ινστιτούτο Ιστορικών Ερευνών]