Το έφεραν ένα πρήαίαιείειηοιυωύώί στο κτίριο που ήταν τα γραφήαίαιείειηοιυωύώα μας και το τοποθέτήαίαιείειηοιυωύώσαν κοντά στη σκάλα του τρίτου ορόφου.Ο Γιάννης ο καφετζήαίαιείειηοιυωύώς, σαν από ένστικτο, κατάλαβε την απήαίαιείειηοιυωύώλή. Έμήαίαιείειηοιυωύώνε με το δίσκο μετέήαίαιείειηοιυωύώρο να κοιτά φιλήαίαιείειηοιυωύώποπτα τον εχθρό.Η λήαίαιείειηοιυωύώτουργία του ήταν απλή. Κανόνιζες μ’ ένα διακόπτη το ποτό που ήαίαιείειηοιυωύώθελες, έριχνες ένα δίφραγκο και περίμενες να γεμίσει το πλαστικό ποτήαίαιείειηοιυωύώρι.
Ο Γιάννης συνέχισε ν’ ανεβήαίαιείειηοιυωύώνει σκεφτικός. Στο κατέβασμα βρήκε το μηχάνήαίαιείειηοιυωύώμα τριγήαίαιείειηοιυωύώρισμένο απ’ τους πρήαίαιείειηοιυωύώτους θαυμαστές. Χωρίς να χάσει κήαίαιείειηοιυωύώρό, πήγε να παραπονεθεί στον προσήαίαιείειηοιυωύώπάρχη. Ο προσωπάρχης τού εξήγήαίαιείειηοιυωύώσε ότι το μηχάνημα εξήαίαιείειηοιυωύώπηρετούσε. Η δουλειά θα μήαίαιείειηοιυωύώραζόταν. Έπρεπε να σήαίαιείειηοιυωύώμβιώσουν.