Σε λίγες μέρες η Μελίνα έχ ήαιείειηιοιυωύώ τα γενέθλιά της. Θα κλ ήαιείειηιοιυωύώσει τα οχτ ήαιείειηιοιυωύώ και «θα περπατήσει στα εννιά», όπ ήαιείειηιοιυωύώς λέει η γιαγιά Μερόπη. Αναρωτιέτ ήαιείειηιοιυωύώ πώς είναι να περπατάει καν ήαιείειηιοιυωύώς στα εννιά! Όταν  ήαιείειηιοιυωύώταν μικρή,  ήαιείειηιοιυωύώξερε πώς είναι να περπατάς στα τέσσερα! Αλλά αυτό το εννιά πρέπει να μ ήαιείειηιοιυωύώάζει με ολόφ ήαιείειηιοιυωύώτη λεωφόρο που καταλήγει σε μια στρογγυλή πλατ ήαιείειηιοιυωύώα. Μια πλατεία με σιντριβάνι. Μια πλατεία που θα πλ ήαιείειηιοιυωύώμμυρίσει από φίλους και σ ήαιείειηιοιυωύώμμαθητές.
Κάθεται στο τραπέζ ήαιείειηιοιυωύώ της κουζίνας. Μερικά χειμ ήαιείειηιοιυωύώνιάτικα απογεύματα προτιμά να διαβάζει εκ ήαιείειηιοιυωύώ παρά στο δ ήαιείειηιοιυωύώμάτιό της. Έχει απλ ήαιείειηιοιυωύώσει τα τετράδια, τα χρ ήαιείειηιοιυωύώματιστά μολ ήαιείειηιοιυωύώβια, τις γόμες και τα βιβλία. Αύριο είναι Κ ήαιείειηιοιυωύώριακή και θέλει να είναι ελεύθερη. Τα μαθ ήαιείειηιοιυωύώματα θα της πάρουν λίγη  ήαιείειηιοιυωύώρα κι έχει αρχίσει με τα Μαθηματικά. «Γράφω τέσσερα στο π ήαιείειηιοιυωύώλίκο. Τρεις τέσσερις δ ήαιείειηιοιυωύώδεκα, από δεκατρία ένα» ψιθ ήαιείειηιοιυωύώρίζει κάνοντας μια διαίρεση. «Κάτ ήαιείειηιοιυωύώ το εννιά…» συνεχίζει και σταματά σαστισμένη.