Η μαμά μου ήταν πάντα ξεχ ήαιείειηιοιυωώριστή. Με τον μπαμπά παντρεύτηκαν από έρωτα στο άψε σβ ήαιείειηιοιυωώσε. Και οι ευχές που τους έδ ήαιείειηιοιυωώσε ο παπάς όταν τους πάντρεψε πραγματοπ ήαιείειηιοιυωώήθηκαν. Απόχτ ήαιείειηιοιυωώσαν «καρπόν κοιλίας», δ ήαιείειηιοιυωώλαδή εμένα και τον αδερφό μου.
Η μαμά δεν  ήαιείειηιοιυωώχε περάσει τα σαράντα. Τα μάτια της σκούρα γαλάζια, έμ ήαιείειηιοιυωώαζαν με τα μη με λησμόνει που φυτρ ήαιείειηιοιυωώνουν την άν ήαιείειηιοιυωώξη. Φαινόταν κοριτσάκι όταν την έβλεπες από πίσ ήαιείειηιοιυωώ, με την κομψή κορμοστασιά της και την ξανθιά κοτσίδα στην πλάτη. Το πιο όμορφο πάνω της όμως ήταν οι κινήσ ήαιείειηιοιυωώς των χερι ήαιείειηιοιυωών της, και ό,τι έκανε το έκανε με χάρη.
Δεν  ήαιείειηιοιυωώξερα καμιά γ ήαιείειηιοιυωώναίκα στο ν ήαιείειηιοιυωώσί να φοράει λουλούδια στα μαλλιά. Λάτρευε τις γαρδένιες, είχαμε τρ ήαιείειηιοιυωώς γλάστρες στην αυλή. Τ ήαιείειηιοιυωώς φρόντιζε σαν να ήταν π ήαιείειηιοιυωώδιά της κι όταν άνθ ήαιείειηιοιυωώζαν έπλεκε τα λουλούδια τους μαζί με την κοτσίδα της. Άλλες φορές πάλι τις περνούσε σε κλ ήαιείειηιοιυωώστή κι έφτιαχνε βραχιόλια. Σε κάθε κίνηση των χερι ήαιείειηιοιυωών της οι γαρδένιες μοσχοβολούσαν. Από τότε μαμά και γαρδένια είναι ένα στο μυαλό μου.