Οι γυναίκες στην Οθωμανική Αυτοκρατορία διαχωρίζονταν από τους άντρες και αποκτούσαν σημαντική ταυτότητα και υπόσταση μόνο μέσα στο σπίτι, στον ιδιωτικό χώρο. Στην ξυλογραφία του γάλλου ζωγράφου Jean Baptiste Van Mour (1671-1737) παρατηρούμε μία γυναίκα στο σπίτι να γνέθει. Οι χώροι του οθωμανικού σπιτιού –κυρίως της εύπορης κοινωνικής τάξης– διακρίνονταν σε γυναικείους και αντρικούς. Στους δικούς τους χώρους οι γυναίκες συναθροίζονταν και συζητούσαν, έπιναν καφέ και σερμπέτι, κάπνιζαν, άκουγαν τραγούδια και αφοσιώνονταν στις δικές τους ασχολίες όπως για παράδειγμα το γνέσιμο. Γενικά η υφαντική αποτελούσε πρωταρχική γυναικεία ασχολία. Η εικόνα αποτυπώνει χαρακτηριστικά και την εσωτερική διακόσμηση του οθωμανικού σπιτιού. Η γυναίκα κάθεται σε μαξιλάρια επάνω στο πάτωμα και μπροστά της είναι ένας μεγάλος σοφάς, το οθωμανικό τραπέζι, γύρω στα τριάντα εκατοστά από το πάτωμα. Παρατηρούμε τη ρόκα της εποχής με την οποία οι γυναίκες έγνεθαν το μαλλί. Η οθωμανή της εικόνας είναι ντυμένη με πολυτελή κάπα και στο κεφάλι φοράει το απαραίτητο μαντήλι το οποίο είναι δεξιοτεχνικά δεμένο. Η παραπάνω αμφίεση καθώς και το μεταξωτό κάλυμμα του σοφά υποδηλώνουν μια εύπορη κοινωνική τάξη. Τα μοτίβα των λουλουδιών στα υφάσματα συνδέονται θεματικά μεταξύ τους και αφήνουν να αναδυθεί ο σημαντικός ρόλος που είχαν τα λουλούδια στην ισλαμική υφαντική τέχνη.