Έργο του Simone Pomardi, στο οποίο παριστάνεται το Ωδείο του Ηρώδου του Αττικού. Το έργο χρονολογείται το 1820 πριν την ανασκαφή και την αναστήλωσή του μνημείου. Οι επιχωματώσεις που επήλθαν στο πέρασμα των αιώνων σχεδόν το εξαφάνισαν, με μόνο ορατό σημείο τον ψηλό τοίχο της σκηνής, με την όλη κατασκευή να μοιάζει περισσότερο με γέφυρα. Οι επιχώσεις του που σχηματίζουν πρανές φτάνουν ως την πρώτη σειρά των ανοιγμάτων του μετωπικού τοίχου της σκηνής. Το έργο αποτελεί άποψη της νότιας πλευράς του Ωδείου και αποδίδει με λεπτομέρεια το ανάγλυφο της ευρύτερης περιοχής. Διακρίνονται στρατιώτες του Τουρκικού στρατού να περιπολούν αφού την περίοδο της οθωμανικής αυτοκρατορίας το έργο αποτελούσε μέρος της οχυρωματικής προστασίας των Αθηνών του λεγόμενου «Σερπετζέ και ένας νέος να παίζει το κλαρίνο του, ακουμπώντας στον τοίχο του ωδείου».