Το ιστορικό έργο του Σπυρίδωνος Τρικούπη είναι ειδικής σημασίας μια και είναι ταυτόχρονα και αυτόπτης και σύγχρονος των γεγονότων. H τετράτομη Ιστορία του εκδόθηκε τα χρόνια 1853-1857. Κατέχει ξεχωριστή θέση ανάμεσα στα πρώτα ιστορικά έργα που γράφτηκαν για την Επανάσταση του 1821, πρίν από την σύνθεση της Ιστορίας του ελληνικού έθνους από τον K. Παπαρρηγόπουλο. Ξεκινά από τα αίτια της Επανάστασης και τη Φιλική Εταιρεία και καταλήγει στο 1830 με την ανακήρυξη της ελληνικής ανεξαρτησίας. Είναι έργο μετρημένο, γραμμένο χωρίς στόμφο. H γλώσσα του κειμένου ακολουθεί τη «μέση οδό», ούτε δημοτική ούτε αρχαΐζουσα, μια συγκρατημένη καθαρεύουσα. Διακρίνεται για την ισορροπημένη δομή του και τον πολιτικό στοχασμό που διατρέχει την περιγραφή των γεγονότων.