Η εικόνα του Ιωάννη Κακριδή μπορεί να αποτελέσει την αφορμή για τη διδακτική προσέγγιση του πολυσχιδούς έργου του αλλά κυρίως του γλωσσικού ζητήματος και του δημοτικισμού. Η γλώσσα γίνεται συχνά όπλο για την άσκηση βίας και εξουσίας. Ειδικότερα κατά τη δικτατορία του Μεταξά οι καθαρευουσιανισμοί στόχευαν στην κοινωνική διάκριση και επομένως στη μετάδοση του μηνύματος ότι είναι ανώτεροι και πολιτικά. Η ασάφεια, κυρίως, που χαρακτήριζε το λόγο των πολιτικών τους, νομιμοποιούσε την κατοχή του βήματος και του λόγου. Η αντίληψη περί απειλής κατά της εθνικής κυριαρχίας από τη χρήση της δημοτικής κορυφώθηκε με την πειθαρχική δίωξη του καθηγητή Ιωάννη Κακριδή κατά την περίοδο της γερμανικής κατοχής, επειδή τόλμησε να δημοσιεύσει στη δημοτική και σε μονοτονικό σύστημα την πανεπιστημιακή του παράδοση.