Το έργο προσφέρεται για θεματικές διδασκαλίες και ερευνητικές εργασίες σχετικές με τα Εικαστικά και την ιστορία της τέχνης. Μπορεί να συγκριθεί μορφολογικά με έργα pop art και με πολλές εικαστικές διατυπώσεις της παραστατικής ζωγραφικής μετά το 50, με τις οποίες έχει κοινά στοιχεία από άποψη τεχνοτροπίας και στυλ. Η ζωγραφική του Ντ. Χόκνεϊ, και ειδικότερα τα τοπία του, οι γλάστρες του Λούσιαν Φρόυντ, τα λουλούδια της Τζόρτζια Ο'Κηφ αποτελούν ιδανικό υλικό για σύγκριση στη σύγχρονη τέχνη. Συγκριτική μελέτη θα μπορούσε να γίνει και με την απεικόνιση φυτών και γενικά της φύσης σε παλαιότερες εποχές, όπως για παράδειγμα στα έργα με φυτά του Ντύρερ, τις σχεδιαστικές σπουδές φυτών του Ντα Βίντσι κ.α.
Δεδομένων των διαστάσεων του έργου, τα φυτά της φράουλας παριστάνονται σε υπερφυσικό μέγεθος, μεγεθύνοντας και τονίζοντας στον θεατή έναν μικρόκοσμο που θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητος στην πραγματική ζωή. Το στοιχείο αυτό θα μπορούσε να αξιοποιηθεί διδακτικά τόσο στο μάθημα των Εικαστικών, όσο και στην περιβαλλοντική εκπαίδευση. Ως ενίσχυση της λεπτομερούς παρατήρησης του φυσικού κόσμου που μας περιβάλλει, θα μπορούσαν και οι μαθητές με τη σειρά τους να παρατηρήσουν μικρά κομμάτια και περιοχές του άμεσου περιβάλλοντος τους (μια γλάστρα, ένα παρτέρι, το γρασίδι) και να τα ζωγραφίσουν ή να τα φωτογραφίσουν μακροσκοπικά, αναδεικνύοντας τη σημασία των "μικρών πραγμάτων" στη φύση, αλλά και το εικαστικό ενδιαφέρον που μπορεί να έχει αυτή η απεικόνιση.