Η φωτογράφος της Κατοχής Βούλα Παπαιωάννου, θα καταγράψει με την τέχνη της φωτογραφίας τα τότε δεινά του Ελληνικού λαού. Mε την απoxώρηση των Γερμανών (Oκτώβριος ’44), η απελευθέρωση δυστυχώς δεν θα φέρει την πολυπόθητη ειρήνη, θα ακολουθήσει ο εμφύλιος πόλεμος, τότε η φωτογράφος θα ταξιδέψει ως Διευθύντρια των Ηνωμένων Εθνών για τρία χρόνια από τη Μακεδονία ως τη Κρήτη προκειμένου να καταγράψει τις καταστροφές αλλά και τις συνθήκες ζωής των κατοίκων της υπαίθρου. Τα θέματά αυτής της περιόδου είναι κυρίως, μαυροντυμένες γυναίκες, ρακένδυτα παιδιά και ερειπωμένα χωριά.