Ο ποιητής Κώστας Βάρναλης φωτογραφίζεται σε νεανική ηλικία. Κάθεται σε χαμηλό κάθισμα, φορά μαύρο κουστούμι σε κλασική γραμμή με μονόπετο σακάκι, παντελόνι, το απαραίτητο γιλέκο και παπιγιόν. Το αυστηρό ένδυμά του φανερώνει έμμεσα τη δημοσιοϋπαλληλική θέση που κατείχε (διορίστηκε δημοδιδάσκαλος το 1908) ενώ τα υποδήματά του (αρβυλάκια) παραπέμπουν μάλλον στους ιδεολογικούς προσανατολισμούς του. Το κεφάλι του, με ελαφριά κλίση προς τα κάτω, δείχνει να ακούει με προσοχή, όπως υπογραμμίζει και το σοβαρό, ανήσυχο βλέμμα του, που φαίνεται να επικεντρώνεται στα σταυρωμένα χέρια του. Η ασπρόμαυρη φωτογραφία του ποιητή αποπνέει ένα «σιγαλόφωνο παράπονο» και διαχέει μια θλίψη. «Είχε στυλωμένα τ’ αυτιά του, ολάνοιχτα τα μάτια του, στα μηνύματα των καιρών» σημείωνε ο Ι. Μ. Παναγιωτόπουλος (Νέα Εστία, 1975,17), τα οποία εισήγαγε στο λογοτεχνικό του έργο. Έτσι ο Κώστας Βάρναλης αποτελεί σταθμό στη λογοτεχνία, καθώς είναι εκείνος που εισάγει τα πολιτικά και κοινωνικά θέματα στην ποίηση.