Φωτογραφία που απεικονίζει τον Ελευθέριο Βενιζέλο στη γενέτειρά του, τις Μουρνιές Χανίων (1924). Η φωτογραφία έχει ληφθεί κατά το διάστημα που ο Ελ. Βενιζέλος έχει επιστρέψει από το Παρίσι για σύντομο διάστημα στην Κρήτη και λίγο πριν την επιστροφή του στην ελληνική πολιτική σκηνή μετά τη νίκη του κόμματος των φιλελευθέρων στις εκλογές του 1928.Ο Ελευθέριος Βενιζέλος (Μουρνιές, 1864-Παρίσι, 1936) υπήρξε κορυφαία πολιτική προσωπικότητα της νεότερης ελληνικής ιστορίας. Διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην έκβαση του Κρητικού Ζητήματος και την ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα, ενώ υπήρξε υπουργός και πρωθυπουργός της Κρητικής Πολιτείας (1898-1913). Το 1910 ανέλαβε την πρωθυπουργία στην Ελλάδα και συγκρότησε το "Κόμμα των Φιλελευθέρων". Υπήρξε ο πρωτεργάτης της πολιτικής και οικονομικής ανόρθωσης της Ελλάδας και της νικηφόρας έκβασης των Βαλκανικών Πολέμων (1912-1913). Κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου ήρθε σε ρήξη με το στέμμα αλλά με κόστος τον Εθνικό Διχασμό (1915-1917) επέβαλε την πολιτική του για είσοδο της χώρας στον πόλεμο στο πλευρό των Συμμάχων. Η Ελλάδα ανταμείφθηκε για τη συμβολή της με την παραχώρηση της Αρμοστείας της Σμύρνης (1919). Στις κρίσιμες εκλογές του Νοεμβρίου 1920 ο Βενιζέλος ηττήθηκε, αποσύρθηκε από την πολιτική, για να επιστρέψει μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922. Με δύο ριζοσπαστικές πρωτοβουλίες του (1923) -την υποχρεωτική ανταλλαγή Ελλήνων και Τούρκων και τη Συνθήκη της Λωζάννης, που καθόρισε τα σύνορα ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία- άλλαξε τον προσανατολισμό της ελληνικής πολιτικής και έβαλε τα θεμέλια της ειρηνικής ανάπτυξης. Η τελευταία τετραετία της διακυβέρνησής του (1928-1932) ήταν περίοδος σταθερότητας και δημιουργίας. Κορυφαία επιτυχία το ελληνοτουρκικό σύμφωνο φιλίας (1930). Το τέλος της σταδιοδρομίας του σημαδεύτηκε από την απόπειρα κατά της ζωής του (Ιούνιος 1933) και το αποτυχημένο κίνημα του Μαρτίου 1935. Αυτοεξορίστηκε στο Παρίσι, όπου πέθανε στις 18 Μαρτίου 1936.