Η προσωπογραφία του Λορέντζου Μαβίλη, εντασσόμενη σε σχέδιο διδασκαλίας μπορεί να αξιοποιηθεί στη Νεοελληνική Λογοτεχνία και να αποτελέσει την αφόρμηση για τη διδακτική προσέγγιση της ποίησής του. Η αναφορά, αρχικά, από τον διδάσκοντα στην άρτια τεχνική και στην καθαρότητα του σχεδίου της προσωπογραφίας συνοδευόμενη στη συνέχεια από δραστηριότητες καθοδηγούμενης διερεύνησης για τη λιτή, αυστηρή μορφή γενικά του δεκατετράστιχου (σονέτου) και με την ειδικότερη παράλληλη ανάγνωση σονέτων του ποιητή, εισάγει τους μαθητές στο εργαστήριο της ποιητικής του, με την επιδίωξη να κατανοήσουν την πλαστική και μορφική τελειότητα των στίχων του, τη μουσικότητα τους και τη γλωσσική αδρότητα που τους χάρισε η προσχώρηση του ποιητή στον δημοτικισμό. Ο Λορέντζος Μαβίλης αγωνίστηκε για το γλωσσικό ζήτημα καθώς το θεωρούσε κατεξοχήν εθνικό και παράλληλα με τον γλωσσικό του αγώνα συμμετείχε ενεργά στους απελευθερωτικούς αγώνες της πατρίδας. Επομένως μπορεί να αξιοποιηθεί διδακτικά η προσωπογραφία του και στη Νεότερη Ιστορία προκειμένου να αναδείξει την εθελοντική συμμετοχή του το 1896 στον απελευθερωτικό αγώνα της Κρήτης και το 1897 στον ελληνοτουρκικό πόλεμο στην Ήπειρο. Με την παράλληλη ανάγνωση ποιημάτων του, όπου υμνεί την πατρίδα και αυτούς που έπεσαν στο πεδίο της μάχης (Εις την Πατρίδα, Πατρίδα), οι μαθητές μπορούν να γνωρίσουν την υπέρτατη θυσία του προς την πατρίδα κατά τη διάρκεια του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου (Νοέμβριος 1912), όταν συμμετέχοντας ως εθελοντής στο σώμα των Γαριβαλδινών, έπεσε ηρωικά μαχόμενος στον Δρίσκο της Ηπείρου.