Πρόκειται για χαρακτικό έργο του Luis Auguste Alphonse de Launay που βρίσκεται σε εικονογραφημένο βιβλίο με τίτλο: "Η Τουρκία που μπορεί να δει κανείς". Στο έργο παρατηρείται μια βυζαντινή πύλη της Κωνσταντινούπολης, εμφανώς κακοδιατηρημένη και παραμελημένη η οποία μοιάζει να κουβαλά την ιστορία της χιλιετίας που τελειώνει, καθώς η πατίνα του χρόνου αφήνει τα σημάδια πάνω της. Τα κτίρια που εκτείνονται αριστερά και δεξιά της πύλης και τα οποία εφάπτονται των βυζαντινών τειχών αναδεικνύουν τα αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά των κτιρίων του 19ου αιώνα. Εντύπωση προκαλούν και τα μπαλκόνια τα οποία είναι σκεπαστά και μοιάζουν με τους σημερινούς ημιυπαίθριους χώρους. Το δρόμο που οδηγεί στην πύλη διασχίζουν ντόπιοι κάτοικοι με οθωμανικές φορεσιές. Εξωτερικά της πύλης ο δρόμος συνεχίζεται ενώ παρατηρούνται ψηλά καταπράσινα δέντρα να εκτείνονται εκατέρωθεν του δρόμου και να δημιουργούν ένα φυσικό θόλο σκιάς. Η εικόνα συνδυάζει αρμονικά το ανθρωπογενές με το φυσικό περιβάλλον εκείνης της εποχής.