Η προτομή αναπαριστά τον Νικηταρά σε ώριμη ηλικία. Πρόκειται για ένα εκ των αγαλμάτων που «κοσμούν» τη «Λεωφόρο των Ηρώων» στο Πεδίον του Άρεως. Συγκεκριμένα, είναι γνωστό ότι από το 1918 ξεκίνησαν ενέργειες για την ανέγερση Πανελλήνιου Ηρώου στο Πεδίο του Άρεως. Τη δαπάνη θ’ αναλάμβανε η τότε κυβέρνηση και ο ελληνικός λαός (με έρανο). Το μεγαλόπνοο όμως σχέδιο περιορίστηκε απλά στη δημιουργία μιας «λεωφόρου» από ήρωες. Γι’ αυτό, ο τότε αρμόδιος υπουργός απευθύνθηκε στη Σχολή Καλών Τεχνών ώστε η τελευταία ν’ αναθέσει στους καλύτερους Έλληνες γλύπτες τη φιλοτέχνηση μαρμάρινων προτομών, σε ακαδημαϊκό, ρεαλιστικό ιδίωμα. Στις 25 Μάρτη 1937 έγιναν τ’ αποκαλυπτήρια προτομών σε σχηματοποιημένες βάσεις των 2 μέτρων που στην πρόσοψή τους γράφεται το όνομα, η ημερομηνία γέννησης και θανάτου του ήρωα. Στην αριστερή πλευρά της προτομής αναγράφεται το όνομα του γλύπτη: «ΓΡ. ΖΕΥΓΩΛΗΣ» ενώ στην πρόσοψη του βάθρου υπάρχει η επιγραφή: «ΝΙΚΗΤΑΡΑΣ 1781-1849». Το άγαλμα έχει υποστεί αποσπάσεις στη μύτη. Ο Γρηγόριος Ζευγώλης (Αθήνα, 1886 – Αθήνα, 1950) ήταν Έλληνας γλύπτης και ζωγράφος, με καταγωγή από τη Νάξο. Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας με δασκάλους το Νικηφόρο Λύτρα στη ζωγραφική και το Γεώργιο Βρούτο στην γλυπτική. Ο Ζευγώλης ήταν ένας από τους πιο παραγωγικούς Έλληνες γλύπτες της εποχής του Μεσοπολέμου. Ως εκπρόσωπος της υπαίθριας γλυπτικής, κατασκεύασε τις προτομές του «Νικηταρά» (1937) στον Πεδίον του Άρεως στην Αθήνα, του ποιητή Λάμπρου Πορφύρα στη Χίο κ.α. Ο Νικήτας Σταματελόπουλος ή Νικηταράς ή Τουρκοφάγος (1781-1849) ήταν ένας απ” τους μεγαλύτερους ήρωες της Επανάστασης του 1821. Ως γνωστόν, οι πολιτικές έριδες, το κομματικά πάθη και τα κάθε είδους συμφέροντα της εποχής που ακολούθησαν την Απελευθέρωση, δημιούργησαν ένα νοσηρό κλίμα, στα πλαίσια του οποίου, αρκετοί ήρωες που έδωσαν τα πάντα στον Αγώνα, κατέληξαν να οδηγούνται στο περιθώριο και τη φυλακή (όπως ο Κολοκοτρώνης). Ένας απ” αυτούς τους ήρωες, που είχαν αυτή την «τύχη» ήταν κι ο Νικηταράς, ο οποίος έκανε «θητεία» αρχικά στο Παλαμήδι και στην συνέχεια στις φυλακές τις Αίγινας, βάσει ανυπόστατων κατηγοριών περί συνωμοσίας εναντίον του βασιλιά Όθωνα. Στις 25 Σεπτεμβρίου του 1849, ο γενναίος και έντιμος αυτός ήρωας, πεθαίνει ξεχασμένος και πάμφτωχος.