Ο/η εκπαιδευτικός παρουσιάζουν στο βιντεοπροβολέα το συγκεκριμένο έργο. Ζητά από τους/τις εκπαιδευόμενους/ες να παρατηρήσουν το έργο και να καταθέσουν τις σκέψεις τους. Τους ζητά επίσης να μαντέψουν τη χρονολογία δημιουργίας του. Στη συνέχεια ο/η εκπαιδευτικός τους μιλά για το δημιουργό του έργου και το επάγγελμά του, ως εξερευνητής, κοσμογράφος και συγγραφέας. Συζητούν για τη σημασία και την αναγκαιότητα της ιδιότητας του κοσμογράφου, σύμφωνα με τις δυνατότητες και τα μέσα της εποχής δημιουργίας του έργου. Οι εκπαιδευόμενοι συζητούν στις ομάδες τους και καταγράφουν τις απόψεις τους, σχετικά με το που ωφελούν και πώς αξιοποιούνται τα χαρακτηριστικά της εμφάνισης του είδους των ελεφάντων. Χαρακτηριστικό της εμφάνισής τους είναι η προβοσκίδα του (χρήσιμη για αναπνοή, ανύψωση νερού και σύλληψη αντικειμένων), οι χαυλιόδοντες (ανεπτυγμένοι κοπτήρες, χρήσιμοι ως όπλα και ως εργαλεία για μετακίνηση αντικειμένων και σκάψιμο) και τα μεγάλα πτερύγια των αυτιών (που κρατούν ελεγχόμενη τη θερμοκρασία του σώματος). Στο youtube και με τη βοήθεια ενός βινετοπροβολέα ή ενός διαδραστικού πίνακα, παρακολουθούν βίντεο που έχει επιλέξει ο/η εκπαιδευτικός εκ των προτέρων. Αν πρόκειται για μικρές τάξεις του Δημοτικού Σχολείου, μπορούν τα παιδιά να απολαύσουν το βίντεο με το ελεφαντάκι του Φοίβου Δεληβοριά. Επίσης, μπορεί να γίνει προβολή της ταινίας του Walt Dieney με τίτλο Ντάμπο το Ελεφαντάκι. Μετά το τέλος της ταινίας, γίνεται συζήτηση στην ολομέλεια για την αποδοχή της διαφορετικότητας, με αφορμή το φίλο του Ντάμπο, το ποντικάκι με το όνομα Τίμοθυ. Μάλιστα, μπορούν να γράψουν τα παιδιά στη συνέχεια, στο μάθημα της Γλώσσας, μια αφήγηση παρόμοια με την ταινία αυτή, με τη διαφορά ότι ο ήρωας μπορεί να είναι ένα άλλο είδος ζώου, με κάποια διαφοροποίηση σε ένα χαρακτηριστικό του και με διαφορετική αυτοσχέδια πλοκή στην ιστορία. Ο/η εκπαιδευτικός μιλά στους εκπαιδευόμενους για την κοινωνική ζωή και για την ενσυναίσθηση αυτών των ζώων. Τα θηλυκά ζουν σε οικογενειακές ομάδες, όπου μεγαλώνουν τα μικρά τους μαζί. Επιστήμονες παρατήρησαν θηλυκούς ελέφαντες να υιοθετούν ορφανά ελεφαντάκια. Όταν κάποιος ελέφαντας νιώσει ότι θα πεθάνει σύντομα, κατευθύνεται σε συγκεκριμένο νεκροταφείο ελεφάντων. Επίσης, αν κάποιο μέλος τραυματιστεί, τα υπόλοιπα μέλη συνδράμουν στην ανάρρωσή του, ενώ αν πεθάνει ένας ελέφαντας, οι υπόλοιποι τον συμπονούν και τον χαϊδεύουν με τις προβοσκίδες τους. Εστιάζουν στη σημασία του όρου ενσυναίσθηση και στη σημασία που έχει η καλλιέργεια και η ανάπτυξη της ενσυναίσθησης στις διαπροσωπικές μας σχέσεις. Η ενσυναίσθηση, ως ικανότητα να μπορούμε να μπούμε στη θέση του άλλου (να μπει ο ένας στα παπούτσια του άλλου) και να τον κατανοήσουμε, δίνει την ευκαιρία για θεατρικό παιχνίδι. Οι εκπαιδευόμενοι/ες χωρίζονται σε δυάδες και κοιτούν ο/η ένας/μια τα παπούτσια του άλλου. Το ένα μέλος της δυάδας λέει ένα θέμα που τον/την απασχολεί ή ένα συναίσθημα θετικό ή αρνητικό που νιώθει. Αφού ολοκληρώσει αυτήν την έκφραση, τα μέλη της δυάδας αλλάζουν θέση και ο ένας πατά εκεί που πατούσε ο άλλος, προσπαθώντας να έρθει και ψυχολογικά στη θέση του/της και να τον/την κατανοήσει. Μια άλλη έννοια με την οποία μπορούν να ασχοληθούν οι εκπαιδευόμενοι/ες με αφορμή τη ζωή των ελεφάντων, είναι η αλληλεγγύη. Οι ελέφαντες βοηθούν ο ένας τον άλλον, υποστηρίζουν τα πιο αδύναμα μέλη, τους ανήλικους ελέφαντες και τους τραυματισμένους, ενώ σέβονται τους γηραιότερους. Υπάρχει η δυνατότητα να προκληθεί προβληματισμός για τη σύγχρονη πολιτισμένη κοινωνία των ανθρώπων. Οι μικρότερες τάξεις μπορούν να μιμηθούν τους ελέφαντες με την κατάλληλη μουσική υπόκρουση. Κάθε παιδί μιμείται τα χαρακτηριστικά και τις κινήσεις αυτών των ζώων (π.χ. περπατούν αργά και βαριά, χρησιμοποιούν το χέρι τους για προβοσκίδα, τις παλάμες τους για αυτιά κλπ.). Στη συνέχεια χωρίζονται σε ομάδες των τεσσάρων ή πέντε ατόμων, δημιουργούν και παρουσιάζουν μια ιστορία από τη ζωή των ελεφάντων σε δραματοποίηση. Γίνεται αναφορά στον ασιατικό ελέφαντα που είναι είδος προς εξαφάνιση. Οι μαθητές/τριες αναφέρουν τις αιτίες που νομίζουν ότι έχουν οδηγήσει σε αυτό το γεγονός, όπως το ότι οι ελέφαντες αποτελούν θύματα λαθροθηρίας, αφού οι χαυλιόδοντές τους πωλούνται ακριβά, υποσιτίζονται λόγω περιβαλλοντικών προβλημάτων, ενώ συχνά συγκρούονται με τοπικούς πληθυσμούς. Επίσης επισημαίνεται ο πιο σοβαρός εχθρός τους, δηλαδή ο άνθρωπος, αφού τα λιοντάρια, οι τίγρεις και οι ύαινες μπορούν να επιτεθούν σε μικρούς μόνο ελέφαντες.