Το μαθησιακό αντικείμενο προτείνεται για την διδασκαλία του μαθήματος της Ιστορίας και ειδικότερα για την μελέτη της αρχιτεκτονικής τέχνης των ναών στην Aρχαία Ελλάδα μιας και θεωρείται ένα από τα κορυφαία δείγματα του Κορινθιακού ρυθμού. Οι μαθητές χωρισμένοι σε ομάδες ανακαλύπτουν και παρουσιάζουν τους τρείς κυριότερους ρυθμούς. Απαντούν σε ερωτήματα όπως: (1) Ποιους αρχιτεκτονικούς ρυθμούς εντοπίζουμε στους ναούς στην Αρχαία Ελλάδα. (2) Ποιά είναι η εξέλιξη της αρχιτεκτονικής τέχνης των ναών στην Aρχαία Ελλάδα. κλπ. Ως διδακτικοί στόχοι θα μπορούσαν να είναι: (1) Να αναγνωρίζουν σε ένα ναό, ποιος από τους κυριότερους αρχιτεκτονικούς ρυθμούς τον χαρακτηρίζει. (2) Να εντοπίζουν ομοιότητες και διαφορές. (3) Να διακρίνουν τις ιστορικές περιόδους της αρχαιότητας (αρχαϊκή, κλασσική, ελληνιστική). Ως εννοιολογικοί στόχοι η κατανόηση των εννοιών: (1) Αρχιτεκτονικός ρυθμός. (2) Ιστορική περίοδος. (3) Ναός, κλπ.
Ως γνωστό, δεν είναι τα Ελγίνεια οι μόνες αρχαιότητες που κλάπηκαν από την Ελλάδα. Το 86 π.Χ., όταν οι Ελληνικές πόλεις εισήλθαν κάτω από Ρωμαϊκή κυριαρχία, ο στρατηγός Κορνήλιος Σύλλας αφαίρεσε δύο κίονες από τον ναό. Μαθητές των μεγάλων τάξεων μπορούν να ερευνήσουν για τις αρχαιότητες που κλάπηκαν και να συγκαταλέξουν μεταξύ αυτών και τους δύο θεόρατους κίονες που μεταφέρθηκαν στην Ρώμη για να διακοσμήσουν τον ναό του Δία στον λόφο του Καπιτωλίου.