Το ποίημα αυτό έγραψε ο Στ. Σπεράντσας, για να υμνήσει έναν φίλο του επίσης Σμυρναίο ποιητή το Γ. Ζερμπίλη, ο οποίος πριν από λίγο καιρό είχε πεθάνει. Μπορεί λοιπόν να αξιοποιηθεί στο μάθημα της Νεοελληνικής λογοτεχνίας, στη διδασκαλία ποιημάτων αφιερωμένων σε ποιητές, όπως είναι το ποίημα «Εις τον θάνατον του Λόρδου Μπάιρον» του Διονύσιου Σολωμού ή «Το Ηχήστε οι σάλπιγγες» του Α. Σικελιανού για τον Κ. Παλαμά, το νεορομαντικό ποίημα «Του Καρυωτάκη» της Μ. Πολυδούρη ή το «Νέα περί του θανάτου του Iσπανού ποιητού Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα ...» του Ν. Εγγονόπουλου κ.α. Οι μαθητές μέσα από το σχετικό διάλογο που θα αναπτυχθεί, καλούνται να αναζητήσουν τη σχέση του δημιουργού με τον ποιητή, στον οποίο αφιερώνεται το ποίημα, σχέση πραγματικά φιλική και συναισθηματική ή σχέση ποιητικής συγγένειας. Παράλληλα, δίνεται η ευκαιρία να συζητηθεί το θέμα της διαλογικότητας και της διακειμενικότητας στην ποίηση και ευρύτερα στην Τέχνη.