Το επίκρανο είναι «αρχιτεκτονικό μέλος που τοποθετείται στην κορυφή της παραστάδας ή του πεσσού» (Λεξικό της κοινής νεοελληνικής-Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών του Α.Π.Θ). Σύμφωνα με την εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού, επίκρανο παραστάδας είναι «η επίστεψη τετραγωνικής κολόνας, στην οποία καταλήγει κάθε πλευρικός τοίχος στην πρόσοψη ναού». Το συγκεκριμένο επίκρανο, πιθανό δημιούργημα της Ελληνιστικής περιόδου, είναι επηρεασμένο από τον Ιωνικό ρυθμό. Αποτυπώθηκε στο βιβλίο «The Antiquities of Athens» από τους Βρετανούς περιηγητές-αρχιτέκτονες James Stuart και Nicholas Revett το 1816.