Οι Καρυάτιδες του Ερεχθείου παριστάνονται από τους Βρετανούς αρχιτέκτονες και ζωγράφους James Stuart (1713-1788) και Nicholas Revett (1720-1804) σε ένα σχέδιο εξαιρετικής ακρίβειας. Οι Καρυάτιδες στην αρχιτεκτονική ήταν Κόρες που στήριζαν και στόλιζαν αρχαία οικοδομήματα κυρίως ιωνικού ρυθμού ενώ στα αντίστοιχα δωρικού ρυθμού προτιμήθηκαν οι Άτλαντες. Στο σχέδιο αυτό μπορούμε να παρατηρήσουμε τις τέσσερις από τις έξι Καρυάτιδες, που στήριζαν την οροφή της νότιας πρόστασης του Ερεχθείου. Το Ερέχθειο ήταν η ιερότερη περιοχή όλης της Ακρόπολης. Πρόκειται για ένα πολυσύνθετο κτήριο ιωνικού ρυθμού. Το ανατολικό τμήμα ήταν αφιερωμένο στην Αθηνά Πολιάδα και το δυτικό στον Ποσειδώνα-Ερεχθέα. Εκεί φυλάσσονταν τα Ιερά Μαρτύρια, τα ίχνη της τρίαινας του Ποσειδώνα και η ιερή ελιά, το δώρο της Αθηνάς στην πόλη της Αθήνας. Στο νότιο μέρος του ναού βρίσκονταν ο τάφος του μυθικού βασιλιά της Αθήνας Κέκροπα. Για να προστατευτεί ο τάφος δημιουργήθηκε μία πρόσταση που αντί για κίονες τοποθετήθηκαν έξι αγάλματα κορών από παριανό μάρμαρο, οι Καρυάτιδες οι οποίες στήριζαν την οροφή. Σύμφωνα με μία ερμηνεία οι κόρες αυτές, που αποτελούσαν το υπέργειο μνημείο του τάφου του Κέκροπα, ήταν οι χοηφόρες που απέδιδαν τιμές στον ένδοξο νεκρό. Οι Κόρες αυτές μέχρι σήμερα στηρίζουν περήφανα την οροφή του Ερεχθείου και ατενίζουν τον Παρθενώνα και πίσω του την Αθήνα στιβαρές και αιθέριες μαζί. Μοιάζουν μεταξύ τους μα κάθε μία είναι μοναδική. Τα μαλλιά τους είναι περίτεχνα χτενισμένα, το δεξί ή αριστερό τους πόδι ελαφρά εμπρός, χωρίς να βαδίζουν, και φορούν δωρικό πέπλο που σχηματίζει πτυχές και κυλά προς τα πόδια. Στο σχέδιο των Stuart και Revett, εξαιτίας της καθαρότητάς του και της αποτύπωσης των λεπτομερειών, μας δίνετε η δυνατότητα να παρατηρήσουμε τις μοναδικής ομορφιάς Κόρες του Ερεχθείου που άφησαν βαθιά την επιρροή τους στην επιστήμη και στην τέχνη. Ακόμα, το σχέδιο αποτυπώνει την πρόσταση με το κενοτάφιο του Κέκροπα και τις Καρυάτιδες χωρίς τις φθορές που έχει υποστεί από τις καταστροφές και τον χρόνο δίνοντάς μας μία άποψη για το πώς μπορεί να ήταν τις ημέρες της δόξας του. Βέβαια, γνωρίζουμε ότι οι αρχαίοι Έλληνες ζωγράφιζαν τα αγάλματα όπως και τους ναούς με χρώματα. Το ίδιο θα ίσχυε και για τις Καρυάτιδες που πιθανόν να ήταν ζωγραφισμένες με διαφορετικά χρώματα η καθεμία τα οποία χάθηκαν στον χρόνο. Ωστόσο, στο σχέδιο αυτό αποτυπώνεται η άποψη που είχαν οι λόγιοι και οι καλλιτέχνες της εποχής του Διαφωτισμού για την ελληνική αρχαιότητα η οποία έβλεπε στο λευκό μάρμαρο την απέριττη ομορφιά και την έμφαση στο ουσιώδες που πίστευαν ότι χαρακτηρίζει το αρχαίο πνεύμα.