Η Ωδή του Αντωνίου Βορεάδη, η οποία εκδόθηκε από τον Ιωάννη Βορεάδη το 1896, συνετέθη με αφορμή την αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα. Ο ποιητής τιτλοφορεί το έργο του "Ωδή Ολυμπιακή" και σημειώνει ότι παραπέμπει στον Πίνδαρο και τις Ολυμπιακές Ωδές του. Σε μια περίοδο κατά την οποία η νεοελληνική ποίηση εκφράζεται κυρίως μέσω της δημοτικής γλώσσας, σε πλήρη έξαρση του Γλωσσικού Ζητήματος, ο Αντώνιος Βορεάδης επιχειρεί να εκφράσει την πίστη του στα αρχαιοελληνικά ιδεώδη και μέσω της γλώσσας (αρχαΐζουσα) και μέσω του γραμματειακού είδους (ωδή) και μέσω του μεγάλου πολιτιστικού γεγονότος: τους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες ως φορέα αξιών. Τα ζητήματα αυτά είναι δυνατόν να διερευνήσουν οι μαθητές στο μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας, αλλά και τις Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας, εργαζόμενοι ομαδοσυνεργατικά πάνω σε διάφορες Ωδές: του Πινδάρου, του Κάλβου και του Βορεάδη. Παράλληλα θα κληθούν να συσχετίσουν τις Ωδές αυτές με τον Ολυμπιακό Ύμνο που συνέθεσε ο Κωστής Παλαμάς. Αφού συμβουλευθούν διάφορα βιβλία αναφοράς (π.χ. Λεξικό Λογοτεχνικών Όρων: το λήμμα Ωδή, Δημοτικισμός, Γλωσσικό Ζήτημα, κλπ) θα επιχειρήσουν να κατανοήσουν τον αρχαϊσμό του Βορεάδη και θα διερευνήσουν τον ενδεχόμενο αρχαϊσμό της αναβίωσης των Ολυμπιακών Αγώνων μέσα στο συγκεκριμένο ιστορικό πλαίσιο. Ο διδάσκων μπορεί να επιλέξει διάφορες μεθόδους για να βοηθήσει τους μαθητές να οδηγηθούν σε ασφαλή συμπεράσματα: καταιγισμό ιδεών, ομαδοσυνεργατική, ερωτήσεις-απαντήσεις, κλπ., ανάλογα με το επίπεδο της τάξης.