Το μαθησιακό αντικείμενο μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε ομαδοσυνεργατικές διδακτικές προσεγγίσεις γνωστικού τύπου με έμφαση στην αμοιβαία διδασκαλία και τη διερεύνηση-ανακάλυψη, αλλά και σε εποικοδομιστικές διδακτικές επιλογές με έμφαση στη σωκρατική-μαιευτική διδασκαλία. Είναι ένα απαιτητικό κείμενο που θίγει φιλοσοφικά ζητήματα σε σχέση με τις έννοιες της ατομικής και συλλογικής ευθύνης, της ελευθερίας και των ορίων της, της δικαιοσύνης, της δυνατότητας της γνώσης, της πρακτικής φιλοσοφίας και της ύπαρξης. Γραμμένο σε διαλογική μορφή, μεταφρασμένο σε δημοτική γλώσσα και πραγματευόμενο διαχρονικά φιλοσοφικά προβλήματα, το κείμενο διαθέτει ζωντάνια, θεαρικότητα, παραστατικότητα, αμεσότητα, οξυδέρκεια, διανοητική ευελιξία και βαθύνοια. Ο διδάσκων μπορεί να το εκμεταλλευτεί, συνολικά ή αποσπασματικά, ανάλογα με τους διδακτικούς στόχους που έχει εξαρχής θέσει και τις δυνατότητες της τάξης του. Έτσι μπορεί να αναθέσει ερευνητικές εργασίες αναφορικά με τον συγγραφέα και το έργο του, το έντυπο στο οποίο δημοσιεύεται το κείμενο και την προσφορά του στα ελληνικά γράμματα, τις ιδιαίτερες ιστορικές συνθήκες μέσα στις οποίες εμφανίζεται η αναρχική και η σοσιαλιστική σκέψη στην Ευρώπη, τον μύθο του Οιδίποδα ως υπαρξιακού-φιλοσοφικού ερωτήματος αλλά και ως αφορμής καλλιτεχνικής και διαχρονικής έμπνευσης στην παγκόσμια Τέχνη (ζωγραφική, ποίηση, θέατρο, κινηματογράφος, μουσική, χορός), άλλα παραδείγματα της αρχαίας ελληνικής δημιουργίας (εν προκειμένω, αρχαίο δράμα-τραγωδία ή κωμωδία) που σημάδεψαν το έργο ελλήνων και ευρωπαίων δημιουργών (βλ. ενδεικτικά: "Λογοτεχνικές μεταφράσεις προς τη Νέα Ελληνική (1880-1930)", στην Πύλη για την Ελληνική Γλώσσα). Η έμφαση θα μπορούσε να δοθεί στη δυναμογόνο λειτουργία της δημιουργικής ανασύνθεσης του αρχαίου, δηλαδή στη δημιουργική ανάπλαση του μύθου με τις προσαρμογές που ο καλλιτέχνης επιφέρει συνδυάζοντας το παλαιό με το νέο. Κατ΄ επέκταση και ανάλογα με τις δυνατότητες της τάξης ο διδάσκων θα μπορούσε, επιπλέον, ζητώντας γραπτές ή άλλης μορφής ομαδικές εργασίες, να εστιάσει σε συγκεκριμένα παραδείγματα χρήσης του αρχαίου μύθου από τους μαθητές/-τριες αναφορικά με θέματα που θα επιλεγούν μετά από διαλογική συζήτηση (βλ.ενδεικτικά: Αντιγόνη, Μήδεια, Ορέστεια, Προμηθέας Δεσμώτης, Πέρσες, Ηλέκτρα, Ελένη, Εκάβη κ.ά). Τέλος οι διάλογοι εντός της τάξης θα μπορούσαν να πάρουν τη μορφή «ρητορικών αγώνων» μεταξύ ομάδων που θα υποστηρίζουν με επιχειρήματα διαφορετικές θέσεις εκκινώντας από το κείμενο ή από αποσπάσματα επιλεγμένα κατάλληλα από τον διδάσκοντα. Η παραπάνω χρήση του μαθησιακού αντικειμένου συμφωνεί με το πνεύμα των Αναλυτικών Προγραμμάτων Σπουδών για τη διδασκαλία της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας και της Φιλοσοφίας στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Επίσης, η διαθεματικότητα μπορεί να λειτουργήσει στα πεδία της Νεοελληνικής Γλώσσας, της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, της Ιστορίας, της Ιστορίας της Τέχνης, της Θεατρικής Αγωγής, της Κοινωνικής και Πολιτικής Αγωγής, της Κοινωνιολογίας, των Καλλιτεχνικών και των ΤΠΕ.