Ο/η εκπαιδευτικός ζητά από τους/τις μαθητές/ριες να μιλήσουν για το Σούλι. Το πιθανότερο είναι ότι θα αναφέρουν ιστορικά στοιχεία της περιόδου της υποταγής του Σουλίου στον Αλή Πασά και της θυσίας των γυναικών του Σουλίου, προκειμένου να μην πέσουν στα χέρια των Τούρκων (1803). Ο/η εκπαιδευτικός προβάλει στον προβολέα το συγκεκριμένο έργο. Τους εξηγεί ότι πρόκειται για το φυσικό περιβάλλον του Σουλίου, σχεδιασμένο από τον Άγγλο Edward Lear σε ένα από τα ταξίδια του. Ο/η εκπαιδευτικός τους μιλά σύντομα για το βιογραφικό του ζωγράφου, συγγραφέα, ποιητή και ταξιδευτή. Γίνεται συζήτηση στην ολομέλεια για την προσφορά ανθρώπων της εποχής εκείνης, τόσο στους ανθρώπους της εποχής που έζησαν, όσο και στους σύγχρονους. Εστιάζει η συζήτηση στο γεγονός ότι εκείνη την εποχή δεν είχε ανακαλυφθεί η φωτογραφική μηχανή και η τεχνολογία που διευκολύνει την αποτύπωση της εικόνας και τη διάδοσή της. Η σημασία της ζωγραφικής με τα έργα των περιηγητών, η οποία μπορούσε με τα μέσα εκτύπωσης της εποχής να έχει πολλούς θεατές, με δεδομένο μάλιστα ότι τα ταξίδια της εποχής δεν ήταν εύκολη υπόθεση, αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα. Ταυτόχρονα, οι σύγχρονοι θεατές των έργων, έχουν την ευκαιρία να ταξιδέψουν σε άλλη εποχή. Ο/η εκπαιδευτικός τους παρουσιάζει σε power point ζωγραφικούς πίνακες παλιότερης εποχής που αναπαριστούν την ευρύτερη περιοχή του Σουλίου και των κατοίκων του. Έτσι θα έχουν την ευκαιρία να παρατηρήσουν την ενδυμασία που είχαν οι Σουλιώτες και οι Σουλιώτισσες, καθώς και το περιβάλλον. Στη συνέχεια ο/η εκπαιδευτικός ρωτά τι γνωρίζουν οι μαθητές/ριες για το σύγχρονο Σούλι, αναμένοντας την πιθανότητα οι γνώσεις τους να περιορίζονται στο παρελθόν. Κατόπιν τους παρουσιάζει αντίστοιχους σύγχρονους πίνακες. Όλους αυτούς τους πίνακες, ο/η εκπαιδευτικός τους έχει ανασύρει από το διαδίκτυο. Στο μάθημα της Γεωγραφίας, οι εκπαιδευόμενοι/ες αναζητούν το Σούλι στο χάρτη της τάξης. Επίσης σε ομάδες αναλαμβάνουν να βρουν πληροφορίες για το κλίμα και τις ασχολίες των κατοίκων της περιοχής. Στη συνέχεια σε ομάδες, αξιοποιούν αυτές τις πληροφορίες και δημιουργούν στο HotPotatoes το δικό τους σταυρόλεξο. Αμέσως μετά ανταλλάζουν οι ομάδες τα σταυρόλεξά τους και λύνουν η μία της άλλης. Ο/η εκπαιδευτικός τους εξηγεί ότι το συγκεκριμένο έργο είναι υδατογραφία, γεγονός που σημαίνει ότι η τεχνική αυτή που αξιοποιείται μέχρι σήμερα, ήταν γνωστή και εφαρμόστηκε από τους ζωγράφους του 18ου αιώνα, στους οποίους ήταν ιδιαίτερα αγαπητή. Μάλιστα, επειδή είναι εύκολη τεχνική, είναι ευρέως διαδεδομένη και σήμερα. Με αυτήν την ευκαιρία ο/η εκπαιδευτικός βοηθά τους/τις εκπαιδευόμενους.ες να κατανοήσουν πώς λειτουργεί η συγκεκριμένη τεχνική. Τους εξηγεί ότι εφαρμόζεται πάνω σε ανθεκτικό χαρτί, με νερομπογιές που διαλύονται σε νερό και αναμειγνύονται με μικρή ποσότητα στερεωτικού υλικού. Τα χρώματα της υδατογραφίας που διεθνώς είναι γνωστή ως ακουαρέλα, πρέπει να δημιουργούν μια διαφανή επίστρωση, ώστε να φαίνεται το χαρτί. Ο ζωγράφος αρχινά από τις ανοιχτές αποχρώσεις και σταδιακά περνά ξανά με πιο σκούρο χρώμα τα σημεία που θέλει να διαφοροποιήσει. Το αποτέλεσμα είναι χαρακτηριστικό. Στο μάθημα των Εικαστικών οι εκπαιδευόμενοι/ες επιχειρούν να φιλοτεχνήσουν τις δικές τους υδατογραφίες με την καθοδήγηση του/της εκπαιδευτικού ή ενός ζωγράφου που μπορεί να έρθει στην τάξη τους ή ακόμα και να τον επισκεφτούν στο εργαστήριό του, αν υπάρχει η δυνατότητα. Το θέμα επιλογής σχετίζεται με τις τοπιογραφίες, δηλαδή μπορούν να επιλέξουν να ζωγραφίσουν τη γειτονιά τους ή από φωτογραφία τόπου. Τα έργα των εκπαιδευομένων μπορούν να κοσμήσουν κοινόχρηστους χώρους, αποτελώντας έτσι μια μικρή έκθεση για την κοινότητα του σχολείου.