Φωτογραφικό πορτραίτο της Ελένης Βακαλό. Η Ελένη Βακαλό (1921-2001) ήταν ποιήτρια και τεχνοκριτικός. Μαζί με το σύζυγό της, τον ζωγράφο και σκηνογράφο Γιώργο Βακαλό, ίδρυσαν την ομώνυμη σχολή διακοσμητικών και εφαρμοσμένων τεχνών στην Αθήνα, ενώ παράλληλα η ίδια ασχολήθηκε με την διδασκαλία ιστορίας της τέχνης. Δημοσίευσε πολλά βιβλία, ποιήματα, δοκίμια για την τέχνη κ.ά., έκανε εκπομπές τέχνης στο ραδιόφωνο, ενώ έγραφε συστηματικά στη στήλη τεχνοκριτικής της εφημερίδας «Τα Νέα». Είναι η πρώτη θεωρητικός τέχνης στην Ελλάδα που επισήμανε την ανάγκη μελέτης της τέχνης «Από την Πλευρά του Θεατή» (το ομώνυμο βιβλίο της εκδόθηκε το 1989), ενώ αναφέρεται στην τέχνη ως γνωσιακό, διεπιδραστικό και ενσώματο εντέλει φαινόμενο. Τα ποιήματα περιγράφονται από κάποιους κριτικούς ως "ένα κολλάζ κινούμενων εικόνων". Είναι εμφανής στα ποιήματά της η επίδραση και ο απόηχος από την θεωρία των μορφολόγων της Gestalt, αλλά και της θεωρίας του Arnheim για την οπτική αντίληψη, μια θεωρία με μεγάλη επίδραση στις εικαστικές τέχνες.